Stanisław Tarasiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Tarasiewicz
Stanislav Tarasevič
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1966
rejon wileński

Zawód, zajęcie

dziennikarz, polityk

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Partia

Wolność i Sprawiedliwość

Stanisław Tarasiewicz (lit. Stanislav Tarasevič; ur. 25 maja 1966 w rejonie wileńskim) – polski dziennikarz i działacz mniejszości polskiej na Litwie, jeden z publicystów „Kuriera Wileńskiego”, twórca portalu Internetowego „Infopol”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1983 ukończył szkołę średnią im. Stanisława Moniuszki w Kowalczukach[1]. W 1988 rozpoczął pracę w kolejnictwie, m.in. jako pomocnik maszynisty. W tym samym roku ukończył również zawodową szkołę kolejarską w Wilnie. W latach 1989–1994 uzyskał wykształcenie historyczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[1]. Po powrocie do kraju pracował jako dziennikarz w pismach „Słowo Wileńskie” (1994–1996), „Gazeta Wileńska” (1998–2000) i „Kurier Wileński[1]. Odbył staże w prasie zagranicznej: w polskiej „Rzeczypospolitej” (1995) i w szwedzkim wydawnictwie regionalnym (2000). W latach 1996–1998 pracował poza dziennikarstwem. Od 2000 zatrudniony w charakterze sekretarza posła na Sejm Republiki Litewskiej. Udzielał się w Związku Liberałów i Centrum (LiCS), wraz z Aleksandrem Radczenką działał w jego organizacji młodzieżowej pod nazwą „ProLibera” skupiającej mniejszość polską.

Wielokrotnie kandydował w wyborach z listy Związku Liberałów i Centrum. Po powstaniu Litewskiego Związku Wolności w 2014 został szefem jego oddziału w rejonie wileńskim[1]. W styczniu 2019 ogłosił start na radnego rejonu wileńskiego z listy Litewskiej Socjaldemokratycznej Partii Pracy[1].

W 2007 został założycielem polskojęzycznego portalu na Litwie pod nazwą „Infopol”, który przestał funkcjonować po paru latach.

Żonaty, ma trzech synów. Obecnie mieszka w Wielkiej Brytanii[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Tomasz Otocki: Stanisław Tarasiewicz: Zuokas napisał do mnie krótkie „powinieneś”. przegladbaltycki.pl, 31 stycznia 2019. [dostęp 2022-01-25]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]