Staroleśne Stawy

Staroleśne Stawy (słow. plesá Veľkej Studenej doliny, niem. Groß-Kohlbachseen, węg. Nagy-Tarpataki-tavak^[1]) – grupa jezior (w Tatrach nazywane są one stawami) w Dolinie Staroleśnej w słowackich Tatrach Wysokich. Jest to najliczniejsza w całych Tatrach grupa stawów w jednej dolinie. Obejmuje 27 stawów o własnych nazwach oraz kilka okresowych stawków. W grupie Staroleśnych Stawów znajdują się^[1]:

Długi Staw Staroleśny,
Długie Oko,
3 Harnaskie Stawy: Niżni, Pośredni i Wyżni,
2 Harnaskie Oka: Wyżnie i Niżnie,
3 Niespodziane Stawki: Niżni, Pośredni i Wyżni,
Pusty Staw Staroleśny,
Mały Pusty Stawek,
Puste Oko,
3 Siwe Stawy: Niżni, Pośredni, Wyżni,
2 Strzeleckie Stawy: Niżni i Wyżni,
2 Strzeleckie Oka,
Warzęchowy Staw,
3 Zbójnickie Stawy: Niżni, Pośredni, Wyżni,
Zbójnickie Oko,
Zmarzły Staw Staroleśny (największy),
Mały Zmarzły Stawek.

Nazewnictwo Staroleśnych Stawów jest od dawna pogmatwane i to nie tylko po polsku, ale także po słowacku i w innych językach. Nazwą Staroleśne Stawy i jej odmianami (Staroleśniańskie Stawy, Staroleśnickie Stawy) obejmowane były czasami wszystkie stawy tej doliny, a czasami tylko ich różnie pojmowane grupy, np. Zbójnickie Stawy lub Harnaskie Stawy albo obydwie te grupy razem. Na mapach z powodów technicznych nie wszystkie stawy są podpisane. Józef Nyka w swoim przewodniku Tatry Słowackie używa np. nazwy Staroleśne Stawy dla grupy Harnaskich Stawów^[2].

Na Wikipedii przyjęte zostało nazewnictwo według Wielkiej encyklopedii tatrzańskiej^[1].

Osobny artykuł: Jeziora tatrzańskie.

Szlaki turystyczne

– niebieski szlak znad Wodospadów Zimnej Wody i Rainerowej Chatki wzdłuż Staroleśnego Potoku do Schroniska Zbójnickiego i dalej na Rohatkę.

Czas przejścia od Rainerowej Chatki do schroniska: 2:15 h, ↓ 1:45 h
Czas przejścia od schroniska na przełęcz: 1:15 h, ↓ 55 min

– żółty szlak jednokierunkowy prowadzący ze Schroniska Téryego przez Czerwoną Ławkę do Schroniska Zbójnickiego.

Czas przejścia ze Schroniska Téryego na przełęcz: 1:30 h
Czas przejścia z przełęczy do Schroniska Zbójnickiego: 1:45 h^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.

[A-1] Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.

[2] Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.

[3] Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.

[1]

[2]

[3]