Staroskrzydłe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Staroskrzydłe[1] (Palaeoptera) – grupa owadów uskrzydlonych, w niektórych systemach wyróżniana w randze infragromady[2]; nazwa pochodzi od greckich słów παλαιός (palaiós – stary) i πτερόν (pterón – skrzydło).

Entomolog rosyjski Andriej Martynow podzielił podgromadę owadów uskrzydlonych (Pterygota) na dwie grupy:

  • Palaeoptera Martynov, 1923 (staroskrzydłe), które generalnie nie mogę składać skrzydeł wzdłuż odwłoka;
  • Neoptera Martynov, 1923 (nowoskrzydłe), posiadające taką umiejętność[2].

Do staroskrzydłych należą[2]:

Grupa ta jest czasem (nie zawsze) uznawana za parafiletyczną[3], więc w takim przypadku w systemach opartych na zasadach kladystyki nie wyróżnia się jej. Większość gatunków owadów należy do nowoskrzydłych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ryszard Szadziewski, Podgromada: owady uskrzydlone – Pterygota (Metabola), [w:] Czesław Błaszak (red.), Zoologia. Bezkręgowce. Tom 2, część 2: Stawonogi, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 122, ISBN 978-83-01-16108-8.
  2. a b c F.M. Carpenter, Treatise on Invertebrate Paleontology. Part R (Artrhropoda 4), Volume 3 (Superclass Hexapoda), Geological Society of America; University of Kansas, 1992, ISBN 0-8137-3019-8, LCCN 53-12913 (ang.).
  3. Sabrina Simon, Alexander Blanke, Karen Meusemann, Reanalyzing the Palaeoptera problem – The origin of insect flight remains obscure, „Arthropod Structure & Development”, 47 (4), Wings and Powered Flight: Core Novelties in Insect Evolution, 2018, s. 328–338, DOI10.1016/j.asd.2018.05.002, ISSN 1467-8039 [dostęp 2023-10-28].