Starzec popielny

Starzec popielny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Asteroideae
Rodzaj	starzec
Gatunek	starzec popielny
	Nazwa systematyczna
	Senecio cineraria DC.; Prodr. (DC.) 6: 355. 1838
	Zasięg
	Multimedia w Wikimedia Commons

Starzec popielny, s. srebrzysty (Senecio cineraria DC.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego (Europa Południowa, Turcja, Algieria, Maroko, Tunezja). Rozprzestrzenił się również poza obszarem swojego rodzimego występowania i obecnie występuje również w Ameryce Północnej i innych krajach Europy. W Polsce nie występuje dziko, jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Nazwę Senecio cineraria podaje Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim gatunku Jacobaea maritima (L.) Pelser & Meijden H. Heukels, Geill. schoolfl. Nederl. ed. 23:677. 2005^[3].
Synonimy: Cineraria bicolor Willd., Othonna maritima L., Senecio bicolor (Willd.) Tod., Senecio bicolor subsp. cineraria (DC.) Chater, Senecio cineraria DC., Senecio cineraria subsp. bicolor (Willd.) Arcang^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Półkrzew o wysokości do 80 cm. Łodyga i liście srebrzyście, gęsto filcowato owłosione.
Liście: Pierzastosieczne.
Kwiaty: Kwiatostan – niewielkie koszyczki zebrane w baldachogrona. Kwiaty żółte; brzeżne to kwiaty języczkowe, środkowe – kwiaty rurkowe^[4].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna często stosowana do obsadzania rabat. Swoje zalety dekoracyjne zawdzięcza srebrnym liściom i łodydze.

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Zwykle rozmnaża się go z nasion, które w marcu wysiewa się do ciepłego inspektu. Na rabaty wysadza się gotowe już sadzonki. Można też rozmnażać go z pędów; w tym celu należy roślinę mateczną przetrzymać przez zimę w zimnym pomieszczeniu i na początku lutego ukorzeniać pędy. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Pochodzi z cieplejszego klimatu (strefy mrozoodporności 8-10^[5]) i w warunkach klimatycznych Polski często przemarza, dlatego zwykle uprawiany jest jako roślina jednoroczna. Wymaga stanowiska słonecznego. W zacienionych miejscach nie uzyska srebrnego koloru.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
↑ Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].

[4] Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.

[E-5] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]