Przejdź do zawartości

Statut Kazimierza IV Jagiellończyka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Statut Kazimierza IV Jagiellończyka, inaczej Sudiebnik 1468 – pierwszy litewski kodeks nadany przez Kazimierza IV Jagiellończyka 29 lutego 1468 r. Zapoczątkował kodyfikację prawa litewskiego kontynuowaną w Statutach Litewskich.

Składał się z 24 artykułów. Regulował cztery kwestie prawne.

  • Przestępstwa chłopów. Konieczność tych regulacji wynikała z postępującego w XV w. przekształcania wolnych chłopów w ludność zależną.
  • Spory o ziemię. Zakazywał „zajazdów” ustanawiając jednocześnie procedury sądowe rozstrzygania tych sporów.
  • Zakazywał przywłaszczania rzeczy znalezionych oraz udzielania schronienia zbiegłym ludziom niewolnym.
  • Ustanawiał kary za szkody powstałe wskutek nieutrzymywania w należytym stanie dróg i mostów.

W Sudiebniku Kazimierza Jagiellończyka znalazła się po raz pierwszy w prawie litewskim definicja przestępstwa jako złamania prawa. Zniesiona została możliwość wykupu od kary śmierci.
Pomimo szczątkowego charakteru regulacji, Sudiebnik 1468 ma ogromne znaczenie dla budowania porządku prawnego w Wielkim Księstwie Litewskim. Dał początek kodyfikacjom (Statuty Litewskie), które doprowadziły system prawa litewskiego do pełnego i nowoczesnego uregulowania, stanowiącego wzór dla państw sąsiednich, również dla Polski.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Juliusz Bardach, Studia z ustroju i prawa Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVII w., Warszawa 1970