Juliusz Bardach

	Juliusz Bardach
	Juliusz Bardach
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1914 ; Odessa, gubernia chersońska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	26 stycznia 2010 ; Warszawa, Polska
	Przebieg służby
Lata służby	1943-1948
Jednostki	Ludowe Wojsko Polskie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Juliusz Bardach (ur. 3 listopada 1914 w Odessie, zm. 26 stycznia 2010^[1] w Warszawie) – polski historyk ustroju i prawa, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN (1983 członek korespondent, 1989 członek rzeczywisty). Autor prac z zakresu ustroju i prawa dawnej Litwy, parlamentaryzmu polskiego, historii porównawczej prawa.

Grób Juliusza Bardacha

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn lekarza stomatologa Marka Bardacha i jego żony Otylii, zasymilowanej rodziny żydowskiej.

Absolwent gimnazjum Mikołaja Kopernika we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (prof. Stefan Ehrenkreutz i prof. Henryk Łowmiański), 1938–1939 redaktor wileńskiej mutacji „Robotnika” i działacz PPS, od 1943 w Wojsku Polskim w ZSRR jako oficer pionu polityczno-wychowawczego w randze pułkownika, 1945–1947 attaché wojskowy Ambasady RP w Moskwie. W 1948 uzyskał doktorat na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a jego promotorem był ówczesny dziekan wydziału prof. Adam Vetulani^[2] (w 1998 odnowiony).

Był członkiem Marksistowskiego Zrzeszenia Historyków^[3], członek PZPR w latach 1948–1990^[4]

Pracownik naukowy Zakładu Historii Państwa i Prawa Polskiego, członek: Rady Instytutu Historii Prawa oraz Rady Wydziału Prawa i Administracji UW, Komitetu Nauk Historycznych PAN, Komitetu Nauk Prawnych PAN, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Rady Wydawnictwa „Przegląd Wschodni”.

Pod jego kierunkiem stopień doktora uzyskali m.in. Michał Pietrzak i Andrzej Zakrzewski^[5].

W 1995 Uniwersytet Łódzki^[6], 19 listopada 1996 Uniwersytet Warszawski^[7], a w 1997 Uniwersytet Wileński przyznały mu tytuły doktora honoris causa.

Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 29C-tuje-8)^[8].

Był bratem Janusza Bardacha (1919–2002), chirurga plastycznego, autora książki „Człowiek człowiekowi wilkiem” opisującej osobiste doświadczenie 5-letniego pobytu w sowieckim gułagu w czasie II wojny światowej.

Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski „w uznaniu wybitnych zasług w działalności naukowej i dydaktycznej, za osiągnięcia w pracy zawodowej” (2 sierpnia 2002)^[9]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1984)^[10]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)^[11]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[10]
Order Krzyża Grunwaldu III klasy^[10]
Złoty Krzyż Zasługi (1946)^[12]
Srebrny Krzyż Zasługi^[10]^[13]
Krzyż Oficerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2006)^[14]

Historia państwa i prawa Polski do połowy XV wieku (1957)
Historia państwa i prawa polskiego (1976, wspólnie z Bogusławem Leśnodorskim i Michałem Pietrzakiem, ISBN 83-01-00104-6)
Themis a Clio czyli Prawo a historia (2001, ISBN 83-7206-036-3)
Dzieje Sejmu Polskiego (1993, ISBN 83-7059-044-6)
O dawnej i niedawnej Litwie (1988, ISBN 83-232-0118-8)
Historia ustroju i prawa polskiego (1993, ISBN 83-01-11026-0)
O Rzeczpospolitą Obojga Narodów (1998, ISBN 83-03-03692-0)
Statuty litewskie a prawo rzymskie (1999, ISBN 83-912525-0-7)
W obiektywie nauki i w lustrze pamięci (o uczonych, pisarzach i politykach XIX i XX wieku) (2004, ISBN 83-7387-541-7)

Tomasz Siewierski, Juliusz Bardach (1914-2010): O lituanistycznej pasji uczonego [w:] Multum, non multa. Młodzi badacze w poszukiwaniu prawdy, red. U. Czyżewska, T. Siewierski, R. K. Tabaszewski, J. Żołnierz, Lublin 2012, s. 107-120.

↑ Odeszli. „UW : Uniwersytet Warszawski”. 2 (46), s. 40, marzec 2010. Uniwersytet Warszawski. ISSN 1640-2758 (pol.).
↑ Uroczysta promocja na U. J.. „Dziennik Polski”, s. 4, Nr 141 z 26 maja 1948.
↑ Zbigniew Romek, Cenzura a nauka historyczna w Polsce 1944-1970, Warszawa 2010, s. 135.
↑ Spętana akademia. Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL. Materiały partyjne 1950-1986, t. II, wybór, wstęp i opracowanie Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski, Warszawa 2012, s. 68.
↑ Prof. Juliusz Bardach, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-10-22] .
↑ Doktorzy honoris causa UŁ. [dostęp 21 lutego 2011].
↑ Doktoraty HC, uw.edu.pl [dostęp 2011-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-22] .
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 778
↑ ^a ^b ^c ^d Janusz Kapuścik (red.): Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. V: Suplement A–Ż. Warszawa: Ośrodek Przetwarzania Informacji, 2006, s. 61-62. ISBN 83-916278-4-5.
↑ M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 35
↑ M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 35.
↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 36–37. ISBN 83-223-2073-6.
↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė (lit.). grybauskaite.is.lt. [dostęp 28 marca 2011]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lipca 2011)].

Prof. zw. dr czł. rz Juliusz Bardach, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-10-22] .
Juliusz Bardach– bibliografia osobowa w LitDok Bibliografia Historii Europy Środkowowschodniej, Herder-Institut (Marburg)
Henryk Olszewski, Wspomnienie o Juliuszu Bardachu (1914-2010)