Juliusz Bardach
|
||
 pułkownik |
||
| Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1914 Odessa |
|
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 2010 Warszawa |
|
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1943-1948 | |
| Odznaczenia | ||
        |
||
Juliusz Bardach (ur. 3 listopada 1914 w Odessie, zm. 26 stycznia 2010[1] w Warszawie) – polski historyk ustroju i prawa, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN (1983 członek korespondent, 1989 członek rzeczywisty). Autor prac z zakresu ustroju i prawa dawnej Litwy, parlamentaryzmu polskiego, historii porównawczej prawa.
Życiorys[edytuj]
Urodził się w Odessie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, jako syn lekarza stomatologa Marka Bardacha i jego żony Otylii.
Absolwent gimnazjum Mikołaja Kopernika we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (prof. Stefan Ehrenkreutz i prof. Henryk Łowmiański), 1938–1939 redaktor wileńskiej mutacji „Robotnika” i działacz PPS, od 1943 w Wojsku Polskim w ZSRR jako oficer pionu polityczno-wychowawczego w randze pułkownika, 1945–1947 attaché wojskowy Ambasady RP w Moskwie. W 1948 uzyskał doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim, a promotorem był prof. Adam Vetulani[2] (w 1998 odnowiony).
Był członkiem Marksistowskiego Zrzeszenia Historyków[3], członek PZPR w latach 1948–1990[4]
Pracownik naukowy Zakładu Historii Państwa i Prawa Polskiego, członek: Rady Instytutu Historii Prawa oraz Rady Wydziału Prawa i Administracji UW, Komitetu Nauk Historycznych PAN, Komitetu Nauk Prawnych PAN, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Rady Wydawnictwa „Przegląd Wschodni”.
W 1995 Uniwersytet Łódzki[5], 19 listopada 1996 Uniwersytet Warszawski[6], a w 1997 Uniwersytet Wileński przyznały mu tytuły doktora honoris causa.
Postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z 2 sierpnia 2002 „w uznaniu wybitnych zasług w działalności naukowej i dydaktycznej, za osiągnięcia w pracy zawodowej” odznaczony został Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[7]. Był odznaczony też Krzyżem Oficerskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2006)[8]. Przed 1989 rokiem został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim (19 lipca 1946)[9] Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi[10].
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Był bratem Janusza Bardacha (1919–2002), chirurga plastycznego, autora książki „Człowiek człowiekowi wilkiem” opisującej osobiste doświadczenie 5-letniego pobytu w sowieckim gułagu w czasie II wojny światowej.
Wybrane publikacje[edytuj]
- Historia państwa i prawa Polski do połowy XV wieku (1957)
- Historia państwa i prawa polskiego (1976, wspólnie z Bogusławem Leśnodorskim i Michałem Pietrzakiem, ISBN 83-01-00104-6)
- Themis a Clio czyli Prawo a historia (2001, ISBN 8372060363)
- Dzieje Sejmu Polskiego (1993, ISBN 83-7059-044-6)
- O dawnej i niedawnej Litwie (1988, ISBN 83-232-0118-8)
- Historia ustroju i prawa polskiego (1993, ISBN 83-01-11026-0)
- O Rzeczpospolitą Obojga Narodów (1998, ISBN 83-03-03692-0)
- Statuty litewskie a prawo rzymskie (1999, ISBN 83-912525-0-7)
- W obiektywie nauki i w lustrze pamięci (o uczonych, pisarzach i politykach XIX i XX wieku) (2004, ISBN 83-7387-541-7)
Bibliografia[edytuj]
- Tomasz Siewierski, Juliusz Bardach (1914-2010): O lituanistycznej pasji uczonego [w:] Multum, non multa. Młodzi badacze w poszukiwaniu prawdy, red. U. Czyżewska, T. Siewierski, R. K. Tabaszewski, J. Żołnierz, Lublin 2012, s. 107-120.
Przypisy
- ↑ Odeszli. „UW : Uniwersytet Warszawski”. 2 (46), s. 40, marzec 2010. Uniwersytet Warszawski. ISSN 1640-2758 (pol.).
- ↑ Uroczysta promocja na U. J.. „Dziennik Polski”, s. 4, Nr 141 z 26 maja 1948.
- ↑ Zbigniew Romek, Cenzura a nauka historyczna w Polsce 1944-1970, Warszawa 2010, s. 135.
- ↑ Spętana akademia. Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL. Materiały partyjne 1950-1986, t. II, wybór, wstęp i opracowanie Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski, Warszawa 2012, s. 68.
- ↑ Doktorzy honoris causa UŁ. [dostęp 21 lutego 2011].
- ↑ Doktoraty HC. uw.edu.pl. [dostęp 21 lutego 2011].
- ↑ M.P. z 2002 r. Nr 57, poz. 778
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė (lit.). grybauskaite.is.lt. [dostęp 28 marca 2011].
- ↑ M.P. z 1947 r. Nr 16, poz. 35
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 36–37. ISBN 8322320736.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Juliusz Bardach w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).
- Juliusz Bardach– bibliografia osobowa w LitDok Bibliografia Historii Europy Środkowowschodniej, Herder-Institut (Marburg)
- Henryk Olszewski, Wspomnienie o Juliuszu Bardachu (1914-2010)
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie
- Członkowie Marksistowskiego Zrzeszenia Historyków
- Członkowie rzeczywiści PAN
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego
- Ludzie związani z Odessą
- Ludzie związani z Włodzimierzem Wołyńskim
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy
- Polacy odznaczeni Orderem „Za Zasługi dla Litwy”
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polscy historycy prawa
- Pułkownicy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Oficerowie polityczni ludowego Wojska Polskiego
- Urodzeni w 1914
- Zmarli w 2010
- Polscy Żydzi – żołnierze ludowego Wojska Polskiego
- Wykładowcy Wojskowej Akademii Politycznej
- Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
