Stefano Liberti
| Data i miejsce urodzenia |
6 września 1974 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, autor reportaży i filmów dokumentalnych |
Stefano Liberti (ur. 6 września 1974 w Rzymie) – włoski dziennikarz, autor reportaży i filmów dokumentalnych.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Współpracuje z wieloma czasopismami europejskimi, w tym „Il manifesto”, „L’Espresso”, „Geo”, „El País”, „Ventiquattro” i „Le Monde diplomatique”.
W 2004 wraz z Tizianą Barrucci opublikował cykl reportaży Lo Stivale meticcio. L’immigrazione in Italia oggi (Wielorasowy półwysep. Imigracja w dzisiejszych Włoszech).
W 2007 otrzymał Nagrodę im. Marco Luchetty w kategorii „Najlepszy dziennikarz prasowy”, a w roku 2009 Nagrodę im. Indro Montanellego oraz Nagrodę im. Guido Carlettiego w kategorii „Dziennikarstwo społeczne” za książkę Na południe od Lampedusy[1][2]. Rok później został laureatem nagrody L’Anello Debole[3].
W 2011 opublikował Land grabbing, reportaż poświęcony zjawisku nowej kolonizacji, który został przetłumaczony na wiele języków, w tym angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, koreański i chiński.
W 2016 ukazała się książka poświęcona przemysłowi spożywczemu na świecie, Władcy jedzenia[4][5][6][7][8][9].
Wyreżyserował wiele filmów dokumentalnych: Mare chiuso (2012; nominacja do Nastro d’argento)[10] z Andreą Segre, Container 158 (2013)[10] z Enrico Parentim oraz Sojalizm (Soyalism, 2018)[10][11] z Enrico Parentim.
Wybrane publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]
- Lo Stivale meticcio. L'immigrazione in Italia oggi (2004).
- Na południe od Lampedusy. Podróże rozpaczy (A sud di Lampedusa. Cinque anni di viaggi sulle rotte dei migranti, 2008), tłum. M. Wyrembelski, Wydawnictwo Czarne, Warszawa 2013, ISBN 978-83-7536-531-3.
- Land grabbing. Come il mercato delle terre crea il nuovo colonialismo (2011).
- Mare chiuso (2013).
- Władcy jedzenia. Jak przemysł spożywczy niszczy planetę (I signori del cibo. Viaggio nell'industria alimentare che sta distruggendo il pianeta, 2016), tłum. E. Nicewicz-Staszowska, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2019, ISBN 978-83-2682-836-2.
- Il grande carrello. Chi decide cosa mangiamo (z Fabiem Ciconte, 2019).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wyborcza.pl [online], www.wysokieobcasy.pl [dostęp 2018-09-18].
- ↑ Le Monde diplomatique - edycja polska [online], monde-diplomatique.pl [dostęp 2019-03-15].
- ↑ Stefano Liberti - Wydawnictwo Czarne [online], czarne.com.pl [dostęp 2018-09-18].
- ↑ Największa rzeźnia na świecie. Jak przemysł spożywczy niszczy planetę [online], wyborcza.pl [dostęp 2019-05-15] (pol.).
- ↑ Pomodoro fresco prosto z Sinkiangu i 'kurczakizacja' produkcji [online], wyborcza.pl [dostęp 2019-05-15] (pol.).
- ↑ Karolina Stankiewicz, Stefano Liberti: Każdy powinien wiedzieć, skąd pochodzi jego jedzenie [online], ksiazki.wp.pl, 23 maja 2019 [dostęp 2019-05-24] (pol.).
- ↑ Vogue Polska, Nabici w puszkę [online], Vogue Polska, 29 maja 2019 [dostęp 2019-06-05] (pol.).
- ↑ 'Przyzwyczailiśmy się do taniego mięsa, które jemy dwa, trzy razy dziennie. Zapytajmy, dlaczego mięso jest takie tanie' [online], gazetapl [dostęp 2019-06-05] (pol.).
- ↑ Globalna „kurczakizacja”. Jak chciwość wielkich koncernów decyduje o tym, co jesz. I rujnuje planetę [online], Newsweek.pl [dostęp 2019-06-06] (pol.).
- ↑ a b c Stefano Liberti w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Huncwot.com, Czas na zmianę przyzwyczajeń żywieniowych – rozmowa z Enrikiem Parentim - Kwartalnik Przekrój [online], przekroj.pl [dostęp 2019-06-14] (pol.).