Przejdź do zawartości

Stopień krystaliczności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stopień krystaliczności – parametr stosowany w przypadku substancji i materiałów zdolnych do częściowej krystalizacji (polimerów, stopów metali, szkła itp.), definiowany jako stosunek masy części skrystalizowanej do całkowitej masy materiału/substancji.

W substancjach i materiałach zdolnych do częściowej krystaliczności występują mniejsze i większe obszary skrystalizowane, zwane krystalitami, które współegzystują z obszarami amorficznymi. Proporcje części krystalicznej i amorficznej zależą od budowy chemicznej substancji, ale też od jej historii termicznej i sposobu otrzymywania. Np. polimery dużej regularności i symetrii łańcuchów wykazują większą zdolność do krystalizacji niż polimery rozgałęzione i nieregularne.

Matematycznie, stopień krystaliczności określa według następującego wzoru:

gdzie to stosunek masy części krystalicznej polimeru do masy całkowitej

Jego przeciwieństwem jest stopień amorficzności, który oblicza się jako stosunek masy części amorficznej materiału do masy całkowitej

Wraz ze wzrostem stopnia krystaliczności wzrasta:

Wraz ze zmniejszaniem stopnia krystaliczności zwiększa się:

  • chłonność wody i innych rozpuszczalników
  • przezroczystość
  • rozszerzalność cieplna
  • udarność (odporność na uderzenia)
  • wytrzymałość zmęczeniowa

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]