Studnia w Małej Świstówce
Na mapach: 
49°14′38″N 19°53′44″E/49,243939 19,895653
49°14′38″N 19°53′44″E/49,243939 19,895653| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
12 m |
| Głębokość |
10 m |
| Deniwelacja |
10 m |
| Wysokość otworów |
1421 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
220 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-10.02 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′38″N 19°53′44″E/49,243939 19,895653
| |
Studnia w Małej Świstówce – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w południowym zboczu Małej Świstówki, na wysokości 1421 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 12 metrów, a jej deniwelacja 10 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinie tworzy prawie pionowa 8-metrowa studnia zaczynająca się w niewielkim otworze. Jej dno stanowi zawalisko, w którym znajdują się wejścia do dwóch krótkich, szczelinowych korytarzyków[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Na ścianach rosną mchy, glony, wątrobowce i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była prawdopodobnie znana od dawna. Pierwszy jej plan i opis sporządzili w sierpniu 1977 roku A. Czerny i I. Luty[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-13].