Sturtzen
Sturtzen – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Na tarczy dzielonej w pas, w polu górnym, srebrnym, koń wyskakujący w złotej uździe z językiem czerwonym na wierzchu; pole dolne w słup, w polu prawym, złotym, orzeł czarny z językiem czerwonym, w polu lewym, czerwonym, tygiel do topienia metalu, srebrny. Klejnot: między skrzydłami orlimi, z prawej czerwonym, z lewej złotym, koń jak w godle. Labry czerwone, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany Wilhelmowi, Janowi, Krzysztofowi i Fryderykowi a Sturtzen w lipcu 1579.
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Ponieważ herb Sturtzen był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
- Sturtzen.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 271. ISBN 83-7181-217-5.