Stylogyne ardisioides

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stylogyne ardisioides
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

wrzosowce

Rodzina

pierwiosnkowate

Rodzaj

Stylogyne

Gatunek

Stylogyne ardisioides

Nazwa systematyczna
Stylogyne ardisioides (Kunth) Mez
H.G.A.Engler (ed.), Pflanzenr., IV, 236: 276 (1902)[3]
Synonimy
  • Ardisia decipiens A.DC.
  • Cybianthus glaucus Rusby
  • Myrsine ardisioides Kunth
  • Rapanea pallens J.F.Macbr.
  • Stylogyne amplifolia J.F.Macbr.
  • Stylogyne gentryi Lundell
  • Tinus ardisioides (Kunth) Kuntze[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Stylogyne ardisioides (Kunth) Mez – gatunek roślin z rodziny pierwiosnkowatych (Primulaceae). Występuje naturalnie w Ekwadorze, Peru, Boliwii oraz Brazylii[3][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zimozielone drzewo[5].
Liście
Blaszka liściowa jest skórzasta i ma eliptyczny lub podługowato eliptyczny kształt. Mierzy 25–30 cm długości oraz 10 cm szerokości, jest całobrzega, ma klinową nasadę i ostry wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi[5].
Kwiaty
Zebrane w wierzchotkach przypominających baldachy, wyrastają z kątów pędów. Mają 5 działek kielicha o owalnym kształcie i dorastające do 1–2 mm długości[5].
Owoce
Pestkowce mierzące 6 mm średnicy, o kulistym kształcie[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-02] (ang.).
  3. a b c Stylogyne ardisioides (Kunth) Mez. Plants of the World Online. [dostęp 2021-01-01]. (ang.).
  4. Stylogyne ardisioides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e Stylogyne amplifolia. Plantes & Botanique. [dostęp 2021-01-01]. (fr.).