Suity na wiolonczelę solo J.S. Bacha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suity na wiolonczelę solo
6 Suites a Violoncello Solo senza Basso
Ilustracja
Pierwsza strona manuskryptu Anny Bach (suita nr 1, G-dur)
Kompozytor

Johann Sebastian Bach

Forma muzyczna

suita

Czas powstania

1717–1723

Miejsce powstania

Köthen

Suity na wiolonczelę solo J.S. Bacha (wł. 6 Suites a Violoncello Solo senza Basso[1], BWV 1007–1012[2]) – cykl sześciu suit Johanna Sebastiana Bacha (BWV 1007–1012) przeznaczonych na wiolonczelę solo. Zostały prawdopodobnie skomponowane w latach 1717–1723[3] na dworze księcia Leopolda w Köthen[4], być może na potrzeby tamtejszych wiolonczelistów, Lignikego lub Abela[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nie zachował się żaden rękopis autografu. Najstarszym źródłem jest kopia wykonana przez Johanna Petera Kellnera[6] oraz kopia autorstwa żony Bacha Anny Magdaleny Bach, powstała prawdopodobnie w latach 1727-1731[7].

Lista suit
  1. Suita nr 1, G-dur, BWV 1007
  2. Suita nr 2, d-moll, BWV 1008
  3. Suita nr 3, C-dur, BWV 1009
  4. Suita nr 4, Es-dur, BWV 1010
  5. Suita nr 5, c-moll, BWV 1011
  6. Suita nr 6, D-dur, BWV 1012

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Przez długi czas uważano, że Suita nr 6 jest przeznaczona dla pięciostrunnego instrumentu[8], z kolei w rękopisie Suity nr 5 autorstwa Anny Magdaleny Bach pojawiła się adnotacja o konieczności innego nastrojenia instrumentu (skordatura)[9]. Każdą suitę otwiera swobodne formalnie preludium[5]. Przeważa monodia, której wewnętrzna struktura buduje sugerowaną słuchaczowi harmonię kontrapunktową[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Johann Sebastian Bach, Nicholas Goluses, J.S. Bach: Violin Sonatas BWV 1001, 1003, 1005: An Alfred Classical Late Intermediate Guitar Masterworks Edition, Alfred Music, 26 sierpnia 2014, s. 4, ISBN 978-1-4706-2476-7 (ang.).
  2. ↑ Gardiner 2021 ↓, s. 234.
  3. ↑ Six Suites for Cello Solo, Alfred Music Publishing, 1985.
  4. ↑ Gardiner 2021 ↓, s. 196.
  5. ↑ a b Cantagrel 1998 ↓, s. 368.
  6. ↑ Marianne Dumas, Bach Cello Suites l Manuscripts & History [online], Bach Cello Suites [dostęp 2022-08-23] (ang.).
  7. ↑ Yo Tomita, Anna Magdalena as Bach’s Copyist, [w:] Understanding Bach, 2, 59-76, Bach Network, 2007 (ang.).
  8. ↑ Cantagrel 1998 ↓, s. 362.
  9. ↑ Cantagrel 1998 ↓, s. 363.
  10. ↑ Cantagrel 1998 ↓, s. 369.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Gilles Cantagrel, Le moulin et la rivière: air et variations sur Bach, Paris: Fayard, 1998, ISBN 978-2-213-60128-1 [dostęp 2024-02-28].
  • John Eliot Gardiner, Muzyka w zamku niebios: portret Johanna Sebastiana Bacha, Wydanie I, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2021, ISBN 978-83-224-5005-5.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Suity_na_wiolonczelę_solo_J.S._Bacha&oldid=73006041”