Super Bowl XXI

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Super Bowl XXI
1 2 3 4 Wynik
DEN 10 0 0 10 20
NYG 7 2 17 13 39
Data 25 stycznia 1987
Stadion Rose Bowl Stadium, Pasadena
MVP Phil Simms, Quarterback
Przewidywany zwycięzca Giants, 9,5 punktem
Widownia 101 063
 < XX Super Bowl XXII > 

Super Bowl XXI był dwudziestym pierwszym finałem o mistrzostwo NFL w zawodowym futbolu amerykańskim, rozegranym 25 stycznia 1987 roku, na stadionie Rose Bowl Stadium, w Pasadenie, w stanie Kalifornia.

Mistrz konferencji NFC, drużyna New York Giants, pokonał mistrza konferencji AFC, drużynę Denver Broncos, uzyskując wynik 39-20. Był to pierwszy triumf tej drużyny w Super Bowl, a także pierwsze mistrzostwo NFL od roku 1956.

Dla drużyny Broncos był to drugi występ w Super Bowl. Zespół z Denver zaszedł tak daleko głównie dzięki grze swojego quarterbacka Johna Elwaya, a także dzięki postawie swojej formacji defensywnej, która w sezonie zasadniczym pozwoliła drużynom przeciwnym na zdobycie najmniejszej liczby jardów w konferencji AFC. Sezon zasadniczy dla Broncos zakończył się rekordem 11-5. W playoff drużyna dwukrotnie pokonała niewielką różnicą punktów, najpierw New England Patriots, a następnie po dogrywce Cleveland Browns.

Drużyna Giants była prowadzona przez swojego quarterbacka Phila Simmsa, running backa Joe Morrisa oraz defensywę zwaną "Big Blue Wrecking Crew". Sezon zasadniczy zespół zakończył rekordem 14-2, a następnie w playoffach dwukrotnie pewnie pokonał drużyny San Francisco 49ers oraz Washington Redskins.

Pierwsza kwarta meczu zakończyła się wynikiem 10-7 dla Broncos. W drugiej jedyne punkty zostały zdobyte przez George'a Martina, defensive enda drużyny Giants, który powalił quarterbacka Broncos Johna Elwaya w ich polu punktowym, tym samym zdobywając safety. Wynik 10-9 po pierwszej połowie jest wynikiem z najmniejszą różnicą punktów w historii Super Bowl. Trzecia kwarta należała wyłącznie do drużyny z Nowego Jorku. Zdobyła ona w niej 17 punktów, kontynuując swoją passę w kwarcie czwartej, Giants zdobyli 26 punktów z rzędu. Mistrz NFC ustanowił również w 2. połowie rekord zdobytych 30 punktów.

Za faworytów spotkania uważana była drużyna z Nowego Jorku.

Amerykański hymn państwowy przed meczem wykonał Neil Diamond. W przerwie meczu został zaprezentowane widowisko na upamiętniające 100-lecie istnienia Hollywood.

Tytuł MVP finałów zdobył Phil Simms, Quarterback zespołu Giants.

Ustawienia początkowe[edytuj | edytuj kod]

Denver Pozycja Pozycja Nowy Jork
Ofensywa
Vance Johnson WR Lionel Manuel
Dave Studdard LT Brad Benson
Keith Bishop LG Billy Ard
Billy Bryan C Bart Oates
Mark Cooper RG Chris Godfrey
Ken Lanier RT Karl Nelson
Clarence Kay TE Mark Bavaro
Steve Watson WR Stacy Robinson
John Elway QB Phil Simms
Sammy Winder RB Joe Morris
Gerald Willhite FB Maurice Carthon
Defensywa
Andre Townsend LDE George Martin
Greg Kragen NT Jim Burt
Rulon Jones LDE Leonard Marshall
Jim Ryan LOLB Carl Banks
Karl Mecklenburg LILB Gary Reasons
Ricky Hunley RILB Harry Carson
Tom Jackson ROLB Lawrence Taylor
Louis Wright LCB Elvis Patterson
Mike Harden RCB Perry Williams
Steve Foley SS Kenny Hill
Dennis Smith FS Herb Welch

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]