Superintendentura Tczew-Starogard Ewangelickiego Kościoła Unijnego
Superintendentura Tczew-Starogard Ewangelickiego Kościoła Unijnego – jednostka organizacyjna Ewangelickiego Kościoła Unijnego w Polsce istniejąca w okresie II Rzeczypospolitej i obejmująca grupę gmin kościelnych (zborów) czyli parafii tego Kościoła, skupionych wokół miast Tczew i Starogard.
Dane statystyczne[edytuj | edytuj kod]
| Parafia | Liczba wiernych (1937)[1] |
|---|---|
| Tczew | 1400 |
| Swarożyn pow. Tczew | 300 |
| Turze pow. Tczew | 650 |
| Gniew Opaleniec pow. Tczew | 520 |
| Rudno pow. Tczew | 432 |
| Nowy Barkocin pow. Kościerzyna | 1020 |
| Kościerzyna | 440 |
| Borzechowo pow. Starogard | 652 |
| Płociczno pow. Kościerzyna | 104 |
| Huta pow. Starogard | 82 |
| Lipusz pow. Kościerzyna | 20 |
| Nowe Polaszki pow. Kościerzyna | 847 |
| Podleś Wielki pow. Kościerzyna | 225 |
| Krąg pow. Starogard | 453 |
| Pogódki pow. Kościerzyna | 500 |
| Skarszewy pow. Kościerzyna | 1770 |
| Skórcz pow. Starogard | 472 |
| Starogard | 1410 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 331.