Przejdź do zawartości

Supermarine Seafire

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Supermarine Seafire
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Supermarine

Typ

myśliwski samolot pokładowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

1

Dane techniczne
Napęd

1 x Rolls-Royce Merlin 55M

Moc

1 585 KM

Wymiary
Rozpiętość

11,2 m

Długość

9,15 m

Wysokość

3,4 m

Powierzchnia nośna

22,5 m²

Masa
Własna

2 450 kg

Startowa

3 220 kg

Osiągi
Prędkość maks.

566 km/h

Prędkość przelotowa

350 km/h

Pułap

10 300 m

Zasięg

750 km
1 170 km z dodatkowym zbiornikiem

Dane operacyjne
Użytkownicy
Wielka Brytania Francja Kanada Irlandia
Rzuty
Rzuty samolotu

Supermarine Seafire (oficjalna nazwa Sea Spitfire) – morska wersja brytyjskiego myśliwca Supermarine Spitfire, samoloty te były użytkowane przez Royal Navy pod koniec II wojny światowej. Samoloty miały pewne usprawnienia i były lżejsze od Spitfire`ów. Haki hamujące, które są niezbędne przy lądowaniach na lotniskowcach, składane skrzydła i inny silnik zostały "dołączone" do pierwotnego szablonu samolotu Spitfire.

Pierwsze Seafire były samolotami Spitfire z dołączonymi hakami, co – jak później się okazało – nie było dobrym rozwiązaniem.

Samoloty te odegrały znaczną rolę w bitwach na Pacyfiku. Royal Navy posługiwała się nimi aby wspomóc lotnictwo amerykańskie. Jednak początkowe treningi na samolotach Spitfire z załączonymi hakami nie były łatwe. Podejścia lądowań były ciężkie, widoczność słaba, haki hamujące miały tendencje odskakiwania od powierzchni lotniskowca do schowka, uszkadzając przy tym szkielet samolotu. Lecz najgorsze było to, że koła nie wytrzymywały twardej powierzchni lotniskowców i po prostu się roztrzaskiwały.

Seafire miały nietypowy rodzaj składania skrzydeł. Jednak już w modelu XV wydanym w maju 1945 roku skrzydła składały się normalnie.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]