Supermarine

Supermarine Aviation Works Ltd.
Państwo	Wielka Brytania
Siedziba	Woolston, Southampton
Data założenia	1913 (Pemberton-Billing Ltd.); 1916 (Supermarine Aviation Works Ltd.)
Data likwidacji	1960
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Supermarine Aviation Works Ltd. – dawna brytyjska wytwórnia lotnicza z siedzibą w Woolston, w Southampton. Wśród produkowanych przez przedsiębiorstwo maszyn znajdowały się liczne wodnosamoloty oraz słynny myśliwiec Spitfire^[1]. Założona w 1914 roku pod nazwą Pemberton-Billing, przyjęła nazwę Supermarine w 1916 roku. W 1938 roku została oddziałem koncernu Vickers-Armstrongs, jako Vickers-Armstrongs Supermarine.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przedsiębiorstwo zostało założone 27 czerwca 1914 roku^[2] pod nazwą Pemberton-Billing Ltd. przez Noela Pembertona Billinga. Pierwotnym zainteresowaniem firmy była budowa łodzi latających, dlatego też już w październiku 1913 Billing zarejestrował adres telegraficzny spółki „Supermarine”, kojarzący się z marynarką^[2]. Zakłady zlokalizowano w Woolston nad rzeką Itchen (później część Southampton)^[2]. Pierwszą konstrukcją była łódź latająca Pemberton-Billing P.B.1 z 1914 roku, lecz okazała się nieudana i nie wzleciała^[2]. Podczas I wojny światowej przedsiębiorstwo zajmowało się głównie remontami samolotów i pracami doświadczalnymi^[2]. W 1916 roku Pemberton Billing przeszedł do polityki i sprzedał firmę, która przyjęła nazwę Supermarine Aviation Works Ltd. Dyrektorem zarządzającym został Hubert Scott-Paine, a do firmy dołączył utalentowany konstruktor Reginald Mitchell^[2]. Spółka z sukcesem zaczęła konstruować lekkie i cięższe łodzie latające (najbardziej znana Supermarine Walrus), a także szybkie wodnosamoloty dla celów wyścigów lotniczych Schneider Trophy, w których zwyciężały w latach 1927–1931, ostatecznie prowadząc do zdobycia trofeum przez Wielką Brytanię na własność (najbardziej znany Supermarine S.6B)^[3]. Wykorzystując doświadczenia z szybkich wodnosamolotów, przedsiębiorstwo zajęło się również jednosilnikowymi myśliwcami, konstruując w 1936 roku swój najsłynniejszy samolot Supermarine Spitfire, produkowany przez cały okres II wojny światowej^[3].

W 1928 roku przedsiębiorstwo zostało nabyte przez spółkę Vickers-Armstrongs, a jego nazwa została zmieniona na Supermarine Aviation Works (Vickers) Ltd. Po reorganizacji spółki przeprowadzonej w 1938 roku, zakłady Supermarine (Supermarine Works) utraciły samodzielność i stały się oddziałem Vickers-Armstrongs (Aircraft) Ltd. Dla produkowanych samolotów stosowano nazwę Vickers-Armstrongs Supermarine^[4]. Marka Supermarine zniknęła po przejęciu sekcji lotniczej Vickersa-Armstronga przez British Aircraft Corporation (BAC)^[5].

Lista produkowanych samolotów[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Spitfire miracle which helped win the Battle of Britain. BBC News, 2010-08-12. [dostęp 2013-09-03]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Birtles 1992 ↓, s. 8.
↑ ^a ^b Birtles 1992 ↓, s. 10-13.
↑ David Brown: Supermarine Walrus and Seagull variants, seria Aircraft Profile Nr. 224, Profile Publications Ltd, Londyn 1971, s.27 (ang.)
↑ Records of the British Aviation Industry In the RAF Museum: A Brief Guide. RAF Museum. s. 12-15. [dostęp 2013-09-03]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Philip Birtles: Supermarine Attacker, Swift and Scimitar. Londyn: Ian Allan Ltd., 1992, seria: Postwar Military Aircraft. No.7. ISBN 0-7110-2034-5. (ang.).

[1] Spitfire miracle which helped win the Battle of Britain. BBC News, 2010-08-12. [dostęp 2013-09-03]. (ang.).

[CITEREFBirtles19928-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Birtles 1992 ↓, s. 8.

[CITEREFBirtles199210-13-3] Birtles 1992 ↓, s. 10-13.

[4] David Brown: Supermarine Walrus and Seagull variants, seria Aircraft Profile Nr. 224, Profile Publications Ltd, Londyn 1971, s.27 (ang.)

[5] Records of the British Aviation Industry In the RAF Museum: A Brief Guide. RAF Museum. s. 12-15. [dostęp 2013-09-03]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]