Przejdź do zawartości

Suwak królewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suwak królewski
Meriones rex[1]
Yerbury & O. Thomas, 1895[2]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszoskoczki

Plemię

Gerbillini

Rodzaj

suwak

Gatunek

suwak królewski

Synonimy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Suwak królewski[6] (Meriones rex) – gatunek ssaka z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący na Bliskim Wschodzie[5][7].

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Suwak królewski występuje na wyżynach w południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego (Arabia Saudyjska i Jemen)[8].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1895 roku brytyjscy zoolodzy John William Yerbury i Oldfield Thomas nadając mu nazwę Meriones rex[2]. Holotyp pochodził z Lahidż, niedaleko Adenu, w Jemenie[7].

We wcześniejszych ujęciach systematycznych uważano, że arabski endemit M. rex należy do podrodzaju Parameriones — opinia ta nie jest podziela przez większość autorów[9][8]. Badania molekularne różnych gatunków Meriones wykazały, że M. rex jest gatunkiem siostrzanym M. crassus i jest ważnym gatunkiem[10]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[8].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Meriones: gr. μηρος mēros „biodro, udo”[11]; natomiast Ephraim Nissan uważa, że nazwa pochodzi od Merionesa (gr. Μηριoνης Meriones), kreteńskiego wojownika z mitologii greckiej[12].
  • rex: łac. rex, regis „król”, od regere „rządzić”[13].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 133–172 mm, długość ogona 105–196 mm, długość ucha 15–23,5 mm, długość tylnej stopy 31–42 mm; brak danych dotyczących masy ciała[9].

Biologia

[edytuj | edytuj kod]

Suwak królewskie w Arabii Saudyjskiej jest spotykany od 1350 do 2200 m n.p.m. Mieszka w dużych norach ukrytych wśród krzewów, preferuje obszary sąsiadujące z polami uprawnymi, ale jest spotykany w różnych środowiskach. Jest aktywny wieczorem i wczesnym rankiem. Nory suwaków królewskich zamieszkują także inne gryzonie i jaszczurki[5].

Populacja

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten jest pospolity w górach Jemenu. Trend zmian liczebności nie jest znany, ale gatunek ten zamieszkuje duży obszar, potrafi się adaptować do zmian środowiska i nie są znane zagrożenia dla jego istnienia. Jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski[5].

Suwak królewski powoduje szkody w uprawach, może być także rezerwuarem chorób groźnych dla ludzi[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Meriones rex, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b J.W. Yerbury & O. Thomas. On the mammals of Aden. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1895, s. 552, 1895. (ang.). 
  3. O. Thomas. On five new mammals from Arabia and Persia. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh series. 10, s. 488, 1902. (ang.). 
  4. T.C.S. Morrison-Scott. Some Arabian mammals collected by Mr. H. St.J. B. Philby, C.I.E. „Novitates zoologicae”. 41 (3), s. 196, 1939. (ang.). 
  5. a b c d e F. Cassola, Meriones rex, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
  6. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Meriones (Parameriones) rex. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-17].
  8. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  9. a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 645–646. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  10. M. Ito, W. Jiang, J.J. Sato, Q. Zhen, W. Jiao, K. Goto, H. Sato, K. Ishiwata, Y. Oku, J.-J. Chai & H. Kamiya. Molecular phylogeny of the subfamily Gerbillinae (Muridae, Rodentia) with emphasis on species living in the Xinjiang-Uygur Autonomous Region of China and based on the mitochondrial cytochrome b and cytochrome c oxidase subunit II genes. „Zoological Science”. 27 (3), s. 269–278, 2010. DOI: 10.2108/zsj.27.269. (ang.). 
  11. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 410, 1904. (ang.). 
  12. E. Nissan. Proper name to zoonym as a neologisation device, 2: Israeli Hebrew names for extant and Mesozoic taxa. „Diacronia”. 2, s. 856, 2013. (ang.). 
  13. rex, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-17] (ang.).