Przejdź do zawartości

Suwak (rodzaj)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suwak
Meriones
Illiger, 1811[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – suwak mongolski (M. unguiculatus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszoskoczki

Plemię

Gerbillini

Rodzaj

suwak

Typ nomenklatoryczny

Mus tamariscinus Pallas, 1773

Synonimy
Gatunki

20 gatunków (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Suwak[7] (Meriones) – rodzaj ssaków z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w północnej Afryce i południowej Azji[8][9][10].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 90–200 mm, długość ogona 85–180 mm, długość ucha 10–23,5 mm, długość tylnej stopy 25–45 mm; masa ciała 24–275 g[9][11].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1811 roku niemiecki zoolog Johann Karl Wilhelm Illiger w książce swojego autorstwa o tytule Prodromus systematis mammalium et avium[1]. Na gatunek typowy Illiger wyznaczył suwaka tamaryszkowego (M. tamariscinus).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Meriones: według Theodore’a Palmera nazwa pochodzi od gr. μηρος mēros ‘biodro, udo’[12]; natomiast Ephraim Nissan uważa, że nazwa pochodzi od Merionesa (gr. Μηριoνης Meriones), kreteńskiego wojownika z mitologii greckiej[13].
  • Meriaeus: gr. μηρια mēria ‘udźce, biodra’[14].
  • Idomeneus: Idomeneus (gr. Ίδομενευς Idomeneus), król Krety, towarzysz Merionesa i przywódca Kreteńczyków w wojnie przeciw Troi[15]. Gatunek typowy: Mus tamariscinus Pallas, 1773.
  • Cheliones: gr. χηλη khēlē ‘pazur’[4]. Gatunek typowy: Meriones hurrianae Jordon, 1867.
  • Pallasiomys: Peter Simon Pallas (1741–1811), niemiecki botanik i zoolog; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[5]. Gatunek typowy: Gerbillus erythrourus J.E. Gray, 1842 (= Meriones libycus Lichtenstein, 1823).
  • Parameriones: gr. παρα para ‘blisko, obok’[16]; rodzaj Meriones Illiger, 1811. Gatunek typowy: Gerbillus persicus Blanford, 1875.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki zgrupowane w czterech podrodzajach[17][11][8][7]:

Opisano również gatunki wymarłe z plejstocenu[18]:

  1. Nowa nazwa dla Meriones Illiger, 1811.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 82. (łac.).
  2. G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 1: Mammalia. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1827, s. Tab. A. (łac.).
  3. E. Schultze. Catalogus mammalium europaeorum. „Zeitschrift für Naturwissenschaften”. 73, s. 201, 1900. (łac.). 
  4. a b O. Thomas. Notes on gerbils referred to the genus Meriones, with descriptions of new species and subspecies. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 3, s. 265, 1919. (ang.). 
  5. a b V.G. Heptner. Notizen über die Gerbillinae (Mammalia, Myriade). V. Diagnosen von einer neuen Gattungund neun neuer Unterarten aus Turkestan. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 8, s. 150, 1933. (niem.). 
  6. V.G. Heptner. „Bulletin de la Société des naturalistes de Moscou”. Section biologique. 46, s. 190, 192, 1937. 
  7. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  8. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  9. a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 643–648. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  10. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Meriones. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-04].
  11. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 291–292. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  12. Palmer 1904 ↓, s. 410.
  13. E. Nissan. Proper name to zoonym as a neologisation device, 2: Israeli Hebrew names for extant and Mesozoic taxa. „Diacronia”. 2, s. 856, 2013. (ang.). 
  14. Palmer 1904 ↓, s. 951.
  15. Palmer 1904 ↓, s. 349.
  16. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 161, OCLC 637083062 (ang.).
  17. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-09]. (ang.).
  18. J.S. Zijlstra, Meriones Illiger, 1811, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-09] (ang.).
  19. В.С. Зажигин: Палеонтологические описания: Insectivora, Lagomorpha, Rodentia. W: К.В. Никифорова & Э.А. Вангенгейм (redaktorzy): Биостратиграфия позднего плиоцена-раннего плейстоцена Таджикистана (по фауне млекопитающих). Москва: Наука, 1988, s. 18–24. ISBN 5-02-003337-5. (ros.).
  20. H. Tong. Origine et évolution des Gerbillidae (Mammalia, Rodentia) en Afrique du Nord. „Mémoires de la Société Géologique de France”. Nouvelle série. 155, s. 1–120, 1989. (fr.). 
  21. H. Tong. The Gerbillinae (Rodentia) from Tighennif (Pleistocene of Algeria) and their significance. „Modern Geology”. 10, s. 197–214, 1986. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]