Przejdź do zawartości

Syberyjski Okręg Wojskowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Syberyjski Okręg Wojskowy
 Сибирский военный округ
ilustracja
Historia
Państwo

 ZSRR

Organizacja
Dyslokacja

Nowosybirsk

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Syberyjski Okręg Wojskowy (ros. Сибирский военный округ, СибВО) – ogólnowojskowy, operacyjno-terytorialny związek radzieckich sił zbrojnych.

Utworzony rozkazem Rewolucyjnej Rady Wojskowej ZSRR nr 757/138 z 12 czerwca 1924 poprzez przemianowanie Zachodniosyberyjskiego Okręgu Wojskowego. Sztab znajdował się w Nowosybirsku.

Federacja Rosyjska posiadała Syberyjski Okręg Wojskowy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Syberyjski Okręg Wojskowy z dowództwem w Nowosybirsku sformowany jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej. 9 lipca 1945 został podzielony na Zachodnio-Syberyjski OW z 8 Armią z dowództwem w Nowosybirsku oraz okręgami administracyjnymi: Tjumeń, Omsk, Nowosybirsk, Tomsk, Kamerowo i Kraj Ałtajski oraz Wschodnio-Syberyjski OW z 50 Armią, dowództwem w Irkucku obejmujący Jakucką SRR, Kraj Krasnodarski, okręg autonomicznyTuwa, okręg administracyjny Irkuck. W maju 1954 część terytorium likwidowanego Wschodnio-Syberyjskiego OW włączono w skład Zachodnio-Syberyjskiego OW, który to 4 stycznia 1956 został przemianowany na Syberyjski OW. Na przełomie 1989–1990 na obszarze SOW pozostawał 33 Korpus Armijny oraz 5 samodzielnych związków taktycznych oraz jednostki centralnego i okręgowego podporządkowania. Osłonę powietrzną realizowały elementy 14 Armii Obrony Powietrznej. Do chwili uruchomienia procesu wycofywania wojsk z Europy Środkowej na obszarze okręgu pozostawało około 80 000 żołnierzy, 2000 czołgów, 3500 bwo, 22 000 środków artyleryjskich. Po podpisaniu i wykonaniu zasadniczej części warunków porozumienia CFE-1 do SOW przebazowano nadwyżki uzbrojenia konwencjonalnego z europejskiej części Federacji Rosyjskiej. Było to między innymi około 11 500 czołgów[1].

Oficerowie sztabu okręgu

[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy okręgu
Członkowie rady wojskowej
Szefowie sztabu

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
  • Командный и начальствующий состав Красной Армии в 1940-1941 гг. Структура и кадры центрального аппарата НКО СССР, военных округов и общевойсковых армий. Документы и материалы. Российский государственный военный архив, Moskwa 2005.