Syfosom
Syfosom[1] (łac. siphosom) – część ciała występująca u kolonijnych stułbiopławów z rzędu rurkopławów.
Syfosom stanowi odcinek hydrosomu (osiowego pnia kormusu) z którego wyrastają kormidia[1][2]. W ontogenezie powstaje z części najstarszego, macierzystego hydropolipu[1][3]. Położony jest poniżej nektosomu i zwykle jest od niego znacznie dłuższy. Osiągać może nawet wiele metrów długości[2].
Zooidy wyrastające z syfosomu mogą być zarówno zmodyfikowanymi meduzami (meduzoidy) jak i polipami (polipoidy) i zwykle grupują się one w rozmieszczone szeregowo kormidia[1][2]. Do zoidów należą m.in. gastrozoidy z ramionami, często zaopatrzonymi tentillia, okrywy (fyllozoidy), daktylozoidy z tentakulami oraz generatywne gonozoidy[1][2]. Kormidia mogą być częściowo lub całkowicie autonomiczne, mogą się też odrywać od syfosomu, tworząc odrębne stadium rozwojowe – eudoksję[1][3][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Andrzej Kaźmierski, Czesław Błaszak, Typ: parzydełkowce – Cnidaria, [w:] Czesław Błaszak (red.), Zoologia. Tom 1. Część 1. Bezkręgowce. Nibytkankowce–pseudojamowce, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, 72-73, 108-109, A10, A15, ISBN 978-83-01-17337-1.
- ↑ a b c d e P.A. Kirkpatrick, P.R. Pugh: Siphonophores and Velellids: Keys and Notes for the Identification of the species. London, Leiden, Koln, Kobenhavn: The Linnean Society of London, The Estuarine and Brackish-Water Sciences Association, E.J. Brill, 1984, s. 8-11, seria: Synopses of the British Fauna (New Series).
- ↑ a b Czesław Jura: Bezkręgowce. Podstawy morfologii funkcjonalne, systematyki i filogenezy. Wyd. 3. Warszawa: PWN, 2005, s. 115-116.