Synagoga Tempel w Charkowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synagoga Bejt-Menachem
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Charków

Wyznanie
Położenie na mapie Charkowa
Mapa konturowa Charkowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Synagoga Bejt-Menachem”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Synagoga Bejt-Menachem”
Położenie na mapie obwodu charkowskiego
Mapa konturowa obwodu charkowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Synagoga Bejt-Menachem”
Ziemia49°59′32,8″N 36°14′05,5″E/49,992444 36,234861
Strona internetowa

Synagoga Bejt-Menachem w Charkowie, zwana również Chóralną albo Tempel (ukr. Синагогa Бейт Менахем, Xоральна синагога y Харкові) – synagoga wzniesiona w latach 1909–1913 na terenie Charkowa. Największa bożnica na Ukrainie i druga pod względem kubatury w Europie.

Wzniesiono ją na miejscu domu należącego do kupca Zarudnego, któremu już w 1906 roku groziło zawalenie. Teren wykupiła gmina żydowska - władze zezwoliły jej na budowę bóżnicy pod warunkiem, że będzie cofnięta kilkanaście metrów w głąb ulicy i zachowa odpowiednią odległość od cerkwi Św. Mikołaja.

Architektem bóżnicy był Jakow Gewirc[1], o palmę pierwszeństwa w ogłoszonym konkursie ubiegał się m.in. Adolf Szyszko-Bohusz.

W 1923 roku synagoga została zamknięta przez władze USRR, które przeznaczyły ją na siedzibę klubu „Spartak”.

Po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości służyła wyznawcom judaizmu jako obiekt wynajmowany od państwa. W 2003 roku po uprzednim remoncie sfinansowanym ze środków międzynarodowej społeczności żydowskiej i charkowskich żydów dokonano oficjalnego powtórnego otwarcia bóżnicy. Na czele żydowskiej gminy Charkowa stoi rabin Mosze Moszkowycz.

Nazwa Bejt Menachem została nadana na cześć lubawickiego rabina.

Adres: ul. Puszkińska 12 (м.Харків, вул. Пушкінська 12)

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ukraińska gazeta „День” z 22 października 2003 w dziale „Церковне Новини” podaje z kolei jako twórców projektu bóżnicy pochodzących z Petersburga architektów Herberta i Feldmana. Link: https://archive.is/20120803021317/http://www.day.kiev.ua/38299/

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Hauser, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, t. 4, Warszawa: Burchard Edition, 2003, ISBN 83-87654-13-2, OCLC 830495337.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]