System Monitoringu i Osłony Kraju
System Monitoringu i Osłony Kraju – polski system ostrzegania i przeciwdziałania klęskom żywiołowym, w szczególności powodziom[1].
Stworzony w 1999 roku po powodzi w lipcu 1997 i sztormach na Bałtyku w 1998. Kieruje nim Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej W SMOK-u znajduje się 1100 instalacji, w tym 516 stacji hydrometrycznych, 246 opadowych, 217 meterologicznych, 69 stacji synoptycznych, z których część to stacje zbiorcze, w których analizowane są dane z regionu. Sieć SMOK nie jest rozłożona równomiernie. Na południu, ze względu na większe zagrożenie, sieć jest gęstsza niż na północy. Obserwacje SMOK-a prowadzone są co trzy godziny w północnej i środkowej części kraju i co godzinę w górach i miejscach szczególnie niebezpiecznych.
W skład systemu wchodzi:
- System Lokalizacji Wyładowań Atmosferycznych
- System Radarów Meteorologicznych
- System blisko 1000 zautomatyzowanych posterunków ulokowanych na terenie całego kraju.
W 2011 roku podjęto decyzję o budowie nowego systemu ISOK (Informatyczny System Osłony Kraju )[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ System Monitoringu i Osłony Kraju(SMOK). IMiGW. [dostęp 2008-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-17)].
- ↑ Powstanie Informatyczny System Osłony Kraju przed Nadzwyczajnymi Zagrożeniami. Computerworld, 2011.