Przejdź do zawartości

System Papanicolaou

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skala Papanicolaou (ang. The Papanicolaou System, PAPA System) – powstała w połowie XX wieku, skala wykorzystywana w interpretacji wyniku badania cytologicznego, czyli obrazu uzyskanego z rozmazu z pochwowej części szyjki macicy. Jest to skala coraz mniej używana przez ginekologów, gdyż nie uwzględnia licznych zmian nienowotworowych narządu.

Interpretacja wyniku

[edytuj | edytuj kod]

Opisany wynik przez cytologa można interpretować na podstawie 5 grup.

  • Grupa 1, PAPA I – w rozmazie obecne są wyłącznie prawidłowe komórki nabłonka płaskiego
  • Grupa 2, PAPA II – w rozmazie oprócz prawidłowych komórek obecne są również komórki stanu zapalnego. Jest to obraz najczęściej spotykany, interpretowany przez lekarzy jako "niepodejrzany" świadczący o obecności komórek przednowotworowych czy nowotworowych. Wynik badania z grupą 2 świadczyć może o pojawieniu się nadżerki, którą należy wyleczyć, a po terapii powtórzyć cytologię.
  • Grupa 3, PAPA III – w rozmazie obecne są komórki nieprawidłowe, czyli tzw. dysplastyczne. Jest już to obraz "podejrzany", który można interpretować ze względu na dwa podtypy:
    • podtyp A sugeruje nasilony stan zapalny, który wraz ze zmianami cofnie się po zastosowaniu odpowiedniego leczenia
    • podtyp B świadczyć może o średniej lub dużej dysplazji nabłonka, w której dokonuje się dalszej diagnostyki w postaci kolposkopii czy biopsji
  • Grupa 4, PAPA IV – w rozmazie obecne są tzw. komórki atypowe, które świadczyć mogą o obecności raka przedinwazyjnego szyjki macicy, czyli nienaciekającego okolicznych tkanek
  • Grupa 5, PAPA V – w rozmazie obecne są komórki świadczące o obecności inwazyjnego raka szyjki macicy

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]