Sześć dni stworzenia
.jpg)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1668 |
| Medium | |
| Wymiary |
210,5 × 346 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Sześć dni stworzenia – wielkoformatowy obraz Michaela Willmanna z 1668 r. pochodzący z klasztoru Cystersów w Lubiążu, obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
Dzieło powstało z inicjatywy opata klasztoru Arnolda Freibergera. Na płótnie umieszczono jego monogram raz datę i herb lubiąskiego opactwa. W zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie zachował się wykonany przez malarza precyzyjny rysunkowy projekt obrazu (312 × 675 mm) z naniesioną siatką kratownicy[1]. Obraz przedstawia symultanicznie sześć aktów stworzenia świata. Na pierwszy plan wysuwają się przedstawienia różnych zwierząt nadające obrazowi animalistyczny charakter. Bóg pojawia się tu kilkakrotnie: w momentach stwarzania dnia i nocy, wody i powietrza oraz zwierząt i człowieka. Utrzymane w baśniowej atmosferze sceny bardziej przypominają arras niż malowidło na płótnie. Historycy sztuki arcydzieło Willmanna, podobnie jak i dwa inne jego obrazy (Orfeusz grający zwierzętom oraz Raj) wywodzą z manierystycznych wzorów Hansa Verdermanna de Vriesa i Izaaka van den Blocka[2]. Sam malarz wysoko cenił swoje dzieło, a jego pierwszy biograf Joachim von Sandrart chwalił za „wyjątkową dbałość wykonania”[3].
Inna wersja środkowego fragmentu Sześciu dni stworzenia, o znacznie mniejszych rozmiarach (144 × 115 cm), namalowana została przez Willmanna w tym samym roku. Obraz zatytułowany Raj, który obecnie znajduje się w Muzeum Brukenthala w Sybinie (Rumunia) powtarza jego kompozycję oraz przedstawienia poszczególnych drzew i zwierząt w nieco zmienionej konfiguracji. Przeznaczony był zapewne na rynek kolekcjonerski i został nabyty do kolekcji barona von Brukenthala.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Kozieł, Michael Willmann i jego malarska pracownia, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2013, s. 374–375, 435–436.
- Piotr Rypson, Dzieło nieskończone, [w:] Willmann. Opus magnum, pod red. Piotra Oszczanowskiego, Wrocław 2019, s. 98.