Michael Willmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Autoportret artysty namalowany w 1682 roku
Krajobraz ze świętym Janem z 1656 roku, Muzeum Narodowe w Warszawie

Michael Lucas Leopold Willmann (Michał Leopold Willmann, ochrzczony 27 września 1630 w Królewcu, zm. 26 sierpnia 1706 w Lubiążu) – niemiecki malarz, zwany „śląskim Rafaelem” albo „Apellesem”.

Życiorys[edytuj]

Początkowo uczył się rzemiosła malarskiego u swego ojca Christiana Petera. Decydująca dla jego artystycznego rozwoju była podróż do Holandii i Flandrii, którą odbył ok. 1650. Poznał w tym czasie m.in. malarstwo Rembrandta, Rubensa oraz obrazy van Dycka. Stąd duży wpływ wywarło na Willmannie malarstwo flandryjskie tych twórców, szczególnie antwerpskie Zdjęcie z Krzyża Rubensa. W swoich najlepszych obrazach korzystał z rubensowskiego języka form, do którego należą dynamiczna kompozycja, monumentalizm, dosłowność przedstawiania szczegółów, bogactwo form ciała ludzkiego.

Potem, w latach 1657-1658 zajmował stanowisko malarza dworu berlińskiego, krótko przebywał również w Pradze. Pierwszy pobyt we Wrocławiu ok. 1656 doprowadził do sporu z tamtejszym cechem malarzy. W 1660 przeprowadził się do Lubiąża, gdzie założył rodzinę, otworzył pracownię malarską i przebywał już do końca życia, pracując głównie dla cystersów.

W obrazach Willmanna uzyskuje odbicie barokowy pogląd na miejsce człowieka w świecie. Nie stoi on już w centrum, jak u renesansowych artystów-badaczy, ale staje się jednym z elementów niespokojnej, otaczającej go przyrody. Początkowe, mniej samodzielne dzieła, wykazują zależność od renesansowych kompozycji i ówczesnych mistrzów. Z czasem jednak rozwinął swoje umiejętności, w czym pomogła mu duża liczba zamówień malarskich. Całkowitą niezależność artystyczną osiągnął w cyklu martyriów.

Największy zbiór obrazów malarza znajduje się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Kilkanaście po II wojnie światowej znalazło się w warszawskich kościołach (m.in. w kościele franciszkanów, paulinów i kościele św. Stanisława Kostki), niektóre jego dzieła zachowały się też w Lubiążu (freski w pałacu opata), Krzeszowie (freski na ścianach i sklepieniu miejscowego kościoła pw. świętego Józefa) i Otmuchowie (obraz w ołtarzu głównym kościoła parafialnego).

W 2008 roku powstał Szlak Sakralnej Sztuki Barokowej im. Michaela Willmanna mający na celu realizacji idei „Barok w Służbie Rozwoju Lokalnego”, czyli wykorzystanie dzieł malarzy środkowoeuropejskiego baroku do szeroko rozumianego rozwoju lokalnego.

Na przełomie 2009 i 2010 roku odnaleziono na poddaszu kościoła św. Antoniego we Wrocławiu nieznany obraz Willmanna, który przedstawia franciszkańskiego mnicha Jana Kapistrana[1], zaś w kwietniu 2010 zidentyfikowano w tym samym kościele obraz Wizję św. Antoniego Padewskiego[2].

Zmumifikowane zwłoki Willmanna znajdują się w krypcie opatów kościoła w Lubiążu[3].

Przypisywane prace[4][edytuj]

Michaelowi Willmannowi przypisuje się ponad 300 obrazów, w tym znaczącą liczbę fresków oraz ok. 90 projektów do grafik. Prace Willmanna zdobią do dziś wnętrza klasztorów i kościołów oraz różnego typu rezydencji[5]

Obrazy w Muzeum Narodowym we Wrocławiu[edytuj]

W zbiorach Muzem Narodowego we Wrocławiu znajduje się czterdzieści siedem dzieł Michaela Willmanna[6]

Obrazy w Warszawie[edytuj]

  • Krajobraz ze świętym Janem - 1656, 88 × 118 cm Muzeum Narodowe w Warszawie;
  • Wniebowzięcie NMP - 1681 Warszawa-Pyry, kościół paraf. św. Piotra i Pawła;
  • Męczeństwo św. Jakuba Mł- ok. 1700, Warszawa-Włochy, kościół paraf. św. Teresy;
  • Męczeństwo św. Judy Tadeusza - 1700, Warszawa-Włochy kościół paraf. św. Teresy;
  • Śmierć św. Benedykta - 1683-84, klasztor SS. Sakramentek (kaplica klasztorna);
  • Ukrzyżowanie św. Andrzeja - 1662, kościół paraf. św. Karola Boromeusza na Mirowie;
  • Męczeństwo św. Bartłomieja - 1662, kościół paraf. Świętej Trójcy na Powiślu;
  • Św. Jan Ewangelista na wyspie Patmos - 1681-82, kościół archikatedralny św. Jana Chrzciciela (zakrystia);
  • Chrzest Chrystusa - 1681-82 Warszawa, kościół archikatedralny św. Jana Chrzciciela (kaplica baptysterium);
  • Św. Bernard ze swoimi przyjaciółmi przed opatam z C^teaux - po 1701 Warszawa, kościół archikatedralny św. Jana Chrzciciela;
  • Ukrzyżowanie - 1656 Warszawa, kościół paraf. Chrystusa Króla na Targówku, ul. Tykocińska;
  • Męczeństwo św. Jana Ewangelisty - 1661 (?). Warszawa, kościół paraf. Chrystusa Króla na Targówku;
  • Wizja św. Augustyna - 1660 Warszawa, kościół paraf. Najświętszego Zbawiciela, pl. Zbawiciela (obraz ołtarza bocznego);
  • Wizja św. Bernarda - 1682 Warszawa, kościół paraf. Najświętszego Zbawiciela (boczna kaplica Matki Boskiej);
  • Nawiedzenie NMP - ok. 1682 Warszawa, kościół paraf. Nawiedzenia NMP;
  • Ukrzyżowanie św. Piotra - 1661 Warszawa, kościół paraf. św. Stanisława Kostki na Żoliborzu;
  • Ścięcie św. Pawła - 1661 Warszawa, kościół paraf. św. Stanisława Kostki na Żoliborzu;
  • Wizja św. Bernarda z Clairvaux - 1661 Warszawa, kościół paraf. św. Stanisława Kostki na Żoliborzu (kaplica boczna);
  • Męczeństwo św. Wawrzyńca - 1663 Warszawa, kościół paraf. św. Wawrzyńca na Woli, ul. Wolska;
  • Męczeństwo św. Tomasza - 1662 Warszawa, kościół paraf. Wszystkich Świętych na Grzybowie;
  • Męczeństwo św. Szymona - 1662 Warszawa, kościół paraf. Wszystkich Świętych na Grzybowie;
  • Męczeństwo św. Macieja - 1675 Warszawa, kościół paraf. Wszystkich Świętych na Grzybowie;
  • Ukamieniowanie św. Stefana - ok. 1682 Warszawa, kościół paraf. Wszystkich Świętych na Grzybowie;
  • Męczeństwo św. Mateusza - 1700 Warszawa, kościół paraf. Wszystkich Świętych na Grzybowie;
  • Męczeństwo św. Filipa - ok. 1700 Warszawa, kościół paraf. Wszystkich Świętych na Grzybowie;
  • Męczeństwo św. Jakuba St. - ok. 1700 Warszawa, kościół paraf. Wszystkich Świętych na Grzybowie;
  • Modlitwa w Ogrójcu - ok. 1661 Warszawa, kościół oo. Franciszkanów Stygmatów św. Franciszka;
  • Cierniem Koronowanie - 1661 Warszawa, kościół oo. Paulinów Św. Ducha;
  • Podniesienie krzyża - ok. 1700 Warszawa, kościół oo. Paulinów Św.Ducha;
  • Pejzaż ze św. Janem Chrzcicielem - 1656 Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob. 1041);
  • Sześć dni stworzenia - 1668 Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob. 1037);
  • Święta Rodzina (Pocałunek Józefa) - Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob. 1042);
  • Śmierć św. Barbary - 1681-82 Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob. 1470);
  • Pierwszy upadek Chrystusa pod krzyżem - po 1682 Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob. 1038);
  • Spotkanie Chrystusa z kobietami jerozolimskimi - po 1682 Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob. 1040);
  • Przybicie Chrystusa do krzyża - po 1682 Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob. 1039);
  • Autoportret - 1682 Warszawa, Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob.1439);
  • Św. Urszula Warszawa - Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. 186880);
  • Matka Boska Bolesna - 1702 Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. 187255);
  • Św. Jan Ewangelista - 1702 Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. 186390);
  • Św. Mikołaj Warszawa - Warszawa, Muzeum Narodowe (nr inw. M. Ob. 1415);
  • Uczta bogów Warszawa - Warszawa, Muzeum Narodowe;
  • Krajobraz z prorokiem Elizeuszem Warszawa - Warszawa, Zamek Królewski (nr inw. 893);

Przypisy

  1. ↑ Beata Maciejewska: Obraz śląskiego Rembrandta odnaleziony na poddaszu (pol.). Gazeta.pl, 2010-01-06 19:24. [dostęp 2010-01-07]. s. 1.
  2. ↑ Beata Maciejewska: Willmann zostawił ślad - niezwykłe odkrycie w kościele (pol.). Gazeta.pl, 2010-04-09 10:44. [dostęp 2010-04-09]. s. 1.
  3. ↑ Beata Maciejewska: Tajemnica mumii ślaskiego mistrza uznanego za świetego Gazeta.pl 2. 11. 2015
  4. ↑ Malarstwo śląskie s.1655-1702
  5. ↑ Ks. Tadeusz Fitych Michael Willmann – współtwórca i uczestnik Krzeszowskiego okręgu religijno-kulturowego wymiany darów
  6. ↑ "Willmann odzyskany" na kulturaonline.pl

Bibliografia[edytuj]

  • Malarstwo Śląskie (1520-1800), kat zbiorów, wyd. Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Wrocław 2009, ​ISBN 978-83-86766-74-3​

Linki zewnętrzne[edytuj]


W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Michael Willmann
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Willmann&oldid=49129452”