Michael Willmann
Michael Leopold Willmann (Michał Leopold Willmann, ochrzczony 27 września 1630 w Królewcu, zm. 26 sierpnia 1706 w Lubiążu) – niemiecki malarz, zwany „śląskim Rafaelem” albo „Apellesem”.
Początkowo uczył się rzemiosła malarskiego u swego ojca Christiana Petera. Decydująca dla jego artystycznego rozwoju była podróż do Holandii i Flandrii, którą odbył ok. 1650. Poznał w tym czasie m.in. malarstwo Rembrandta, Rubensa oraz obrazy van Dycka. Stąd duży wpływ wywarło na Willmannie malarstwo flandryjskie tych twórców, szczególnie antwerpskie Zdjęcie z Krzyża Rubensa. W swoich najlepszych obrazach korzystał z rubensowskiego języka form, do którego należą dynamiczna kompozycja, monumentalizm, dosłowność przedstawiania szczegółów, bogactwo form ciała ludzkiego.
Potem, w latach 1657-1658 zajmował stanowisko malarza dworu berlińskiego, krótko przebywał również w Pradze. Pierwszy pobyt we Wrocławiu ok. 1656 doprowadził do sporu z tamtejszym cechem malarzy. W 1660 przeprowadził się do Lubiąża, gdzie założył rodzinę, otworzył pracownię malarską i przebywał już do końca życia, pracując głównie dla cystersów.
W obrazach Willmanna uzyskuje odbicie barokowy pogląd na miejsce człowieka w świecie. Nie stoi on już w centrum, jak u renesansowych artystów-badaczy, ale staje się jednym z elementów niespokojnej, otaczającej go przyrody. Początkowe, mniej samodzielne dzieła, wykazują zależność od renesansowych kompozycji i ówczesnych mistrzów. Z czasem jednak rozwinął swoje umiejętności, w czym pomogła mu duża liczba zamówień malarskich. Całkowitą niezależność artystyczną osiągnął w cyklu martyriów.
Największy zbiór obrazów malarza znajduje się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, kilka po ostatniej wojnie znalazło się w warszawskich kościołach (m.in. w kościele franciszkanów i paulinów), niektóre jego dzieła zachowały się też w Lubiążu (freski w pałacu opata), Krzeszowie (freski na ścianach i sklepieniu miejscowego kościoła pw. świętego Józefa) i Otmuchowie (obraz w ołtarzu głównym Kościoła Parafialnego).
W 2008 roku powstał Szlak Sakralnej Sztuki Barokowej im. Michaela Willmanna mający na celu realizacji idei „Barok w Służbie Rozwoju Lokalnego”, czyli wykorzystanie dzieł malarzy środkowoeuropejskiego baroku do szeroko rozumianego rozwoju lokalnego.
Na przełomie 2009 i 2010 roku odnaleziono na poddaszu kościoła św. Antoniego we Wrocławiu nieznany obraz Willmanna, który przedstawia franciszkańskiego mnicha Jana Kapistrana[1], zaś w kwietniu 2010 zidentyfikowano w tym samym kościele obraz Wizję św. Antoniego Padewskiego[2].
Zmumifikowane zwłoki Willmanna znajdują się w krypcie opatów kościoła w Lubiążu[3].
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Beata Maciejewska: Obraz śląskiego Rembrandta odnaleziony na poddaszu (pol.). Gazeta.pl, 2010-01-06 19:24. [dostęp 2010-01-07]. s. 1.
- ↑ Beata Maciejewska: Willmann zostawił ślad - niezwykłe odkrycie w kościele (pol.). Gazeta.pl, 2010-04-09 10:44. [dostęp 2010-04-09]. s. 1.
- ↑ Beata Maciejewska: Tajemnica mumii ślaskiego mistrza uznanego za świetego Gazeta.pl 2. 11. 2015
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Galeria dzieł Michaela Willmanna
- Galeria dzieł Michaela Willmanna i artykuł o artyście na Sztuka.net
- Najnowszy opracowany życiorys Michaela Willmanna w ramach Szlaku Sakralnej Sztuki Barokowej im. Michaela Willmanna
- Andrzej Kozieł, Rembrandt van Rijn and Michael Willmann, or a story of dispelling a certain myth, „Rocznik Historii Sztuki” 33 (2008), s. 153-176 [1]
