Szlachetne kłamstwo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szlachetne kłamstwo – pojęcie stosowane w polityce, etyce i filozofii na określenie rozpowszechnianego mitu, kłamstwa w celu zachowania spokoju społecznego. Pojęcie zostało wprowadzone przez Platona w dziele Państwo, gdzie została opisana propozycja przedstawienia obywatelom mitu założycielskiego, który przedstawiany przez rządzących kolejnym pokoleniom miałby zapewniać dbałość i obronę ojczyzny[1]. Szlachetne kłamstwo w ujęciu Platona może być przedstawiane przez filozofów w celu przygotowania ludzi na przyjęcie teorii idei. Przedstawiany fałsz powinien być jak najbliższy znanej filozofom prawdy[2].

Współcześnie pojęcie szlachetnego kłamstwa może być narzędziem polityki. W ten sposób interpretowana jest fałszywa informacja o broni masowego rażenia w Iraku rządzonym przez Saddama, która zapoczątkowała amerykańskie akcje wojskowe prowadzone w celu obrony cywilizacji zachodniej przed radykalnym islamem[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Kuniński: Platon i szlachetne kłamstwa w Państwie - opis. Interdyscyplinarne Centrum Etyki UJ. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)].
  2. Tomasz Kuniński: Platon i szlachetne kłamstwa w Państwie - komentarz. Interdyscyplinarne Centrum Etyki UJ. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)].
  3. Dariusz Gawin. Leo Strauss – antyczny filozof i żydowski mędrzec. „Teologia Polityczna”. 4, s. 57-59, 2006–2007. [dostęp 2014-01-08].