Szlarnik cytrynowogardły

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szlarnik cytrynowogardły
Zosterops kuehni[1]
Hartert, 1906
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

szlarniki

Rodzaj

Zosterops

Gatunek

szlarnik cytrynowogardły

Synonimy
  • Zosterops kühni Hartert, 1906
  • Zosterops juehni Hartert, 1906[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Szlarnik cytrynowogardły[4] (Zosterops kuehni) – gatunek małego ptaka z rodziny szlarników (Zosteropidae). Jest endemitem Indonezji. Według IUCN jest to gatunek najmniejszej troski.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1906 roku niemiecki ornitolog Ernst Hartert w czasopiśmie „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. Autor nadał gatunkowi nazwę Zosterops kühni, a jako miejsce typowe wskazał indonezyjską wyspę Amboina[2][5]. Gatunek monotypowy[6][7][8].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Zosterops (Fosterops): gr. ζωστηρ zōstēr, ζωστηρος zōstēros „pas”; ωψ ōps, ωπος ōpos „oko”[9].
  • kuehni: na cześć niemieckiego entomologa Heinricha Kühna (1860–1906)[10].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Mały ptak o szpiczastym, lekko zakrzywionym, stosunkowo długim dziobie, górna szczęka czarna, dolna szarawa. Nogi i stopy szare. Tęczówki brązowe. Nie występuje dymorfizm płciowy. Dorosłe ptaki mają górne części ciała oliwkowozielone. Czoło nieco ciemniejsze. Okolice dzioba przy oczach czarniawe, wokół nich charakterystyczne białe obrączki oczne, przerwane czarniawą kropką od strony dzioba. Gardło, podgardle, góra piersi i pokrywy podogonowe żółte. Brzuch i boki szarawobiałe. Ogon dość krótki, sterówki czarnobrązowe z szerokimi oliwkowozielonymi krawędziami. Młode nie są opisane. Długość ciała 12 cm[6].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Szlarnik cytrynowogardły występuje obecnie tylko na wyspie Ambon, chociaż pojawiły się doniesienia o dwukrotnym zaobserwowaniu tego gatunku w północnej części wyspy Seram[3][6]. Zasięg występowania (EOO, Extent of Occurrence) według szacunków organizacji BirdLife International obejmuje około 1100 km²[11].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Jego głównym habitatem są lasy nizinne, rzadkie lasy wtórne i zadrzewienia, lekko zalesione uprawy i ogrody do wysokości 500 m n.p.m. Jest gatunkiem osiadłym. Długość pokolenia jest określana na 3,5 roku[11].

Brak informacji na temat diety tego gatunku. Występuje głównie w parach lub niewielkich grupach 3–4 osobników[6].

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Brak informacji[6][12].

Status zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody szlarnik cytrynowogardły został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concerngatunek bliski zagrożenia)[3]. Liczebność populacji nie jest szacowana, ale ptak ten opisywany jest jako umiarkowanie pospolity. BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny z powodu braku zagrożeń, które powodowałyby spadek liczebności[3][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zosterops kuehni, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Denis Lepage: szlarnik cytrynowogardły Zosterops kuehni Hartert, EJO 1906. Avibase. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  3. a b c d Zosterops kuehni, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: ZOSTEROPIDAE Bonaparte, 1853 – SZLARNIKI – WHITE-EYES (wersja: 2023-03-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-08-19].
  5. Ernst Hartert, On a new species of Zosterops, „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”, XVI, Londyn: Witherby & Co, 1906, s. 82 (ang.).
  6. a b c d e Bas van Balen & Eduardo de Juana: Ambon White-eye Zosterops kuehni, version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2023-08-19]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Sylviid babblers, parrotbills, white-eyes. IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  8. Alan P. Peterson, PASSERIFORMES, ZOSTEROPIDAE Bonaparte 1853, White-eyes and Yuhinas, Wersja 5.013 (2021-11-26) [online], Zoonomen Nomenclatural data [dostęp 2023-08-17] (ang.).
  9. Zosterops, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-07-30] (ang.).
  10. kuehni, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-08-19] (ang.).
  11. a b c Ambon White-eye Zosterops kuehni. BirdLife International, 2023. [dostęp 2023-12-15]. (ang.).
  12. Handbook of the Birds of the World. Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal (red.). T. 13: Penduline-tits to shrikes. Barcelona: Lynx Edicions, 2008, s. 461. ISBN 978-84-96553-45-3. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]