Szypułka

Szypułka (ang. pedicel, pedicle, łac. pedicellus, pedunculus) – u roślin nieulistniona część pędu, na której wyrasta kwiat, a następnie owoc. Przez szypułkę są one zaopatrywane w wodę wraz z solami mineralnymi i substancje organiczne. U części gatunków roślin owoc oddziela się od szypułki po dojrzeniu, u niektórych pozostaje trwale złączony z szypułką.

Szypułka ma znaczenie przy oznaczaniu wielu gatunków roślin. Bierze się najczęściej pod uwagę:

długość w stosunku do długości kwiatu,
grubość szypułki,
kształt szypułki na przekroju poprzecznym,
powierzchnię (gładka, żeberkowana itp.),
kąt pod jakim szypułka wyrasta (może być zwisająca, wzniesiona, prostopadła do głównej osi lub wyrastać pod różnymi kątami),
czy jest naga, ogruczolona czy owłosiona (także rodzaj owłosienia),
czy jest równomiernie gruba na całej długości, czy np. rozszerzona na jednym z końców.

Nieulistniona część pędu na której wyrasta kwiatostan to szypuła (ang. scape), występuje np. u mniszków (Taraxacum).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Stanisław Tołpa, Jan Radomski: Botanika. Podręcznik dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971.