TAI Anka-3
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Turkish Aerospace Industries |
| Typ | |
| Historia | |
| Data oblotu |
28 grudnia 2023 rok |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12 m |
| Długość |
9 m |
| Masa | |
| Startowa |
6500 kg |
| Uzbrojenia |
1200 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
Ma=0,7 |
| Długotrwałość lotu |
10 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Turcja | |
TAI Anka – turecki, bezzałogowy, uderzeniowy aparat latający w układzie latającego skrzydła (UAV - unmanned aerial vehicle), o cechach obniżonej wykrywalności. Zaprojektowany i zbudowany w zakładach Turkish Aerospace Industries (TAI).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Co najmniej od 2015 roku w tureckiej wytwórni TAI prowadzone były badania nad niestabilnym statycznie samolotem bezogonowym. Szereg prób z modelami tego typu aparatów, pozwolił wytwórni na zdobycie doświadczenia, niezbędnego w projekcie docelowej maszyny. TAI posiada również bogate doświadczenie w budowie i projektowaniu szerokiej gamy aparatów bezzałogowych, z którego korzystała podczas prac nad Anka-3. Oficjalna decyzja o budowie nowego, uderzeniowego aparatu bezzałogowego zapadła w styczniu 2022 roku. Pierwsze wizualizacje nowego samolotu ujawniono 24 grudnia 2022 roku. W tym momencie konstrukcja znajdowała się już w stadium budowy. W kwietniu 2023 roku uruchomiono po raz pierwszy zamontowany w egzemplarzu prototypowym silnik. W pracach projektowych i konstrukcyjnych korzystano z gotowych rozwiązań technologicznych i komponentów, zaprojektowanych dla wcześniejszych modeli TAI[1].
W celu obniżenia skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego Anka-3 został zaprojektowany w układzie latającego skrzydła. Wlot powietrza do silnika znajduje się nad krawędzią natarcia płata. Tunel dolotowy do silnika opływa kadłub od góry, zaginając się w celu osłonięcia łopatek pierwszego stopnia sprężarki silnika. Samolot napędzany jest pojedynczym silnikiem turbowentylatorowym. Prawdopodobnie jest nim zakupiona na Ukrainie jednostka Iwczenko-Progress serii AI-25TLT lub AI-322. Te same silniki dostarczane są wytwórni Baykar, wykorzystującej je w swoim samolocie Bayraktar Kızılelma[2]. Docelowo jednak, planowane jest wykorzystanie rodzimej konstrukcji bazującej na istniejącym już, dwuprzepływowej jednostce TEI-TF6000 i jej wersji z dopalaczem oznaczonej jako TEI-TF10000, o ciągu większym o 40 %. Maszyna ma mieć zdolność lot z prędkością poddźwiękową. Będzie realizowała misje uderzeniowe na cele naziemne, przeciwko obronie przeciwlotniczej, misje bliskiego wsparcia oraz zadania rozpoznania obrazowego, sygnałowego oraz walki radioelektronicznej. Planowane jest również wybudowanie wersji pokładowej, zdolnej do operowania z pokładu okrętu desantowego–lotniskowca tureckiej marynarki TCG Anadolu[1].
28 grudnia 2023 roku, ukończony prototyp samolotu po raz pierwszy wzniósł się w powietrze[3].
Samolot może przenosić uzbrojenie na czterech belkach podskrzydłowych. Dwie najbardziej zewnętrzne o nośności 100 kg każda i dwie położone w środku o nośności 650 kg każda. W przypadku realizacji misji, w których niezbędne będzie skryte podejście i uniknięcie wykrycia przez wrogie systemy radarowe, uzbrojenie może być przenoszone w dwóch wewnętrznych komorach, każda zdolna do pomieszczenia ładunku o masie 650 kg. W sumie samolot jest zdolny do przenoszenia 1200 kg uzbrojenia. Wśród planowanych pocisków, jakie będą mogły znaleźć się na pokładzie, wymieniane są bomby kierowane rodziny HGK, pocisk manerwujący SOM-J, miniaturowe bomby szybujące Tolum[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Marcin Strembski, Kaan, Hűrjet, Atak-2, Gőkbey i Anka-3 wiosenna ofensywa tureckiego przemysłu lotniczego, „Lotnictwo”, nr 5 (2023), s. 26-33, ISSN 1732-5323
- ↑ Michał Gajzler, Nie tylko Bayraktar TB2, czyli Akıncı i Kızılelma, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 10 (2022), s. 46-49, ISSN 1230-1655
- ↑ Marcin Strembski, W Turcji oblatano bezzałogowiec uderzeniowy Anka-3, „Lotnictwo”, nr 1 (2024), s. 8, ISSN 1732-5323