TKl100
 TKi100-16 (jako TKl100-16) w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie | |
| Producent |
Borsig (Berlin) |
|---|---|
| Lata budowy |
1934 |
| Układ osi |
1'C1' h2 (1-3-1) |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
57,7 t |
| Długość |
10 250 mm |
| Średnica kół napędnych |
1200 mm |
| Średnica kół tocznych |
800 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
16 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
105,7 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza |
35,3 m² |
| Powierzchnia rusztu |
2,0 m² |
| Średnica cylindra |
430 mm |
| Skok tłoka |
550 mm |
| Pojemność skrzyni węglowej |
1 t |
| Pojemność skrzyni wodnej |
5,3 m³ |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna |
65 km/h |
TKl100 – oznaczenie na PKP parowozów – tendrzaków o układzie osi 1'C1'[2], otrzymanych po II wojnie światowej. Takie oznaczenie serii nosił na PKP tylko jeden parowóz, numer TKl100-10, obecnie takie oznaczenie nosi muzealny parowóz TKl100-16 (dawny TKi100-16)[1].
Parowóz TKl100-10 został wyprodukowany w 1934 roku przez Borsig Lokomotiv-Werke GmbH w Berlinie, wraz z drugim parowozem takiego samego typu (późniejszy TKi100-16), dla niemieckich Słupskich Kolei Powiatowych[1]. Były eksploatowane na normalnotorowej kolei lokalnej Sławno – Polanów (Schlawer Kreisbahn, SchKB), z numerami odpowiednio 2 i 1[1]. Od 1940 roku pozostawały pod wspólnym zarządem Pommersche Landesbahnen[3].
Po 1945 roku oba parowozy zostały przejęte przez Polskie Koleje Państwowe i zaliczone niezgodnie z polskim systemem oznaczeń do zbiorczej serii TKi100, grupującej parowozy o układzie osi 1'C. Otrzymały one numery TKi100-10 i TKi100-16, lecz oznaczenie pierwszego z nich następnie skorygowano na prawidłowe TKl100-10. Pracował on w lokomotywowni Lublin do 1956 roku[1]. Drugi parowóz tego samego typu, TKi100-16, pracował w wielu lokomotywowniach, ostatnio w Skarżysku-Kamiennej. 27 lutego 1971 roku został skreślony z inwentarza, po czym przekazany do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie (z fikcyjnym oznaczeniem TKl100-16, zgodnym z jego układem osi)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paweł Terczyński, Atlas parowozów, wyd. 1, Poznań: Poznań Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, ISBN 83-901902-8-1, OCLC 917950022.
- Tomisław Czarnecki: TKi100-16 – Wciąż pod parą. 2008. [dostęp 2011-03-08]. (pol.).
