Tachygerris moreirai
| Tachygerris moreirai[1] | |
| Mondragón-F., Molano et Morales, 2017 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Tachygerris moreirai |
Tachygerris moreirai – gatunek nawodnych pluskwiaków różnoskrzydłych z rodziny nartnikowatych i podrodziny Gerrinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2017 roku przez Silvię P. Mondragón-F., Fredy’ego Molano i Irinę Morales na podstawie parki okazów odłowionych w 2005 roku. Jako miejsce typowe wskazano Quebrada El Diviso koło San Cipriano w kolumbijskim departamencie Valle de Cauca. Epitet gatunkowy nadano na cześć specjalisty od pluskwiaków wodnych krainy neotropikalnej, Felipe F.F. Moreiry[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samiec osiąga 5,8 mm, zaś samica 7,4 mm długości ciała. Głowa jest brązowa z ciemnobrązowymi, prawie trójkątnymi kropkami przy wewnętrznych krawędziach oczu złożonych oraz ciemnobrązową kropką pośrodku. Barwa czułków jest brązowa. Przedplecze ma srebrne i złote włoski na tylnym brzegu. Tułów u samicy ma na mezopleurach po trzy podłużne paski ciemnobrązowej barwy, zaś u samca tylko po dwa takie pasy, jednak drugi jest bardzo szeroki. Półpokrywy są brązowe ze złocistym owłosieniem w nasadowej połowie. Zapiersie ma podłużne żeberko przez środek, u samicy rozwinięte tylko w tylnej części, u samca prawie przez całą długość. Panewki bioder środkowej i tylnej pary odnóży mają u samicy łatki srebrzystego owłosienia; u samca tylko panewki tylnych bioder mają takie owłosienie. Odnóża są brązowe z ciemnobrązowymi stopami oraz rozjaśnionymi nasadami i wierzchołkami przednich ud. Przednie uda u samca są proste, tylko w nasadowej ⅓ delikatnie zakrzywione. Odwłok ma jasnobrązowe listewki brzeżne i żółtopomarańczowe tergity. Siódmy sternit u samicy ma całobrzegą krawędź tylną z prostym wierzchołkiem. Kolce listewki brzeżnej samicy nie sięgają wierzchołka tego sternitu. Genitalia samca cechują się prawie owalnym pygoforem z kilkoma długimi szczecinkami w częściach tylno-bocznych i pozbawionym ząbka na krawędzi grzbietowej. Kształt proktigera jest prawie trójkątny. Po bokach proktigera rosną długie szczecinki. W wezyce występuje owalnie łukowaty skleryt grzbietowy i pojedynczy, wąski skleryt boczny[2].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Owad neotropikalny, endemiczny dla pacyficznego regionu Kolumbii[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tachygerris moreirai, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Silvia Patricia Mondragón-F, Fredy Molano, Irina Morales. Five new species of Tachygerris (Hemiptera: Gerridae: Gerrinae) and new records from Colombia. „Caldasia”. 39, s. 204-220, 2017. DOI: 10.15446/caldasia.v39n2.60603. ISSN 0366-5232.