Tadeusz Łakiński

Tadeusz Franciszek Łakiński

Tadeusz Łakiński w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1890 Bugaj
Data i miejsce śmierci	15 września 1958 Poznań
Senator IV kadencji (II RP)
Okres	od 1935 do 13 września 1938
Przynależność polityczna	BBWR
Odznaczenia

Tadeusz Franciszek Łakiński (ur. 17 lipca 1890 w Bugaju, zm. 15 września 1958 w Poznaniu) – polski działacz niepodległościowy, rolnik, polityk, senator w II RP.

Życiorys

Wykształcenie

Ukończył gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu i Wyższą Szkołę Rolniczą w Szamotułach, gdzie zdał maturę. W czasie I wojny światowej ukończył w 1916 roku kurs artylerii w armii niemieckiej.

Działalność niepodległościowa

W czasie nauki w gimnazjum był członkiem Towarzystwa Tomasza Zana oraz członkiem i prezesem tajnego Koła Polskiego. Podczas I wojny służył w armii niemieckiej w okresie od 15 października 1914 roku do 15 listopada 1916 roku w 3 pułku artylerii polowej, następnie od 15 listopada 1916 roku do 8 stycznia 1918 roku we frontowym oddziale pomiarowym artylerii na froncie wschodnim. W styczniu 1918 roku został odesłany do szpitala, a 28 marca tego roku zwolniony z wojska (ze stopniem podporucznika od 26 marca 1917 roku).

Był współorganizatorem powstania wielkopolskiego w powiecie Czarnków, uczestnikiem oswobodzenia Czarnkowa 4 stycznia 1919 roku. W lutym 1919 roku przeszedł do wojsk kolejowych, gdzie służył przy organizacji kolejnictwa wojskowego na odcinku frontu północnego, awansował na komendanta III Okręgu Kolejowego przy Dowództwie Frontu Północnego, a od 14 lutego 1919 roku został komendantem dworca w Żninie. 7 kwietnia 1919 roku został zwolniony z wojska ze względu na stan zdrowia (w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1916 roku).

Praca zawodowa, społeczna i polityczna

Przed I wojną światową odbywał praktykę rolniczą w renomowanych gospodarstwach województwa poznańskiego.

W Polsce niepodległej był zarządcą prywatnego majątku k. Czarnkowa i dzierżawcą państwowego majątku, prowadził też własne gospodarstwo w Nadborowie. Od 1923 roku był prezesem rady powiatowej Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych w Żninie, członkiem Rady Wojewódzkiej i Powiatowej, przewodniczącym Rady Gminnej, prezesem rady nadzorczej Spółdzielni „Rolnik” w Janówcu i wieloletnim prezesem organizacji powiatowej Chrześcijańskiego Stronnictwa Rolniczego. Od 1927 roku był prezesem Rady Powiatowej BBWR.

W 1935 roku został senatorem IV kadencji (1935–1938) z województwa poznańskiego. Pracował w komisjach: gospodarczej (1937–1938), opieki społecznej (1935–1936) i skarbowej (1937–1938).

Po II wojnie światowej

Po II wojnie światowej pracował jako starszy inspektor Stacji Hodowli i Selekcji Roślin w Polanowicach.

Ordery i odznaczenia

• Medal Niepodległości (25 lipca 1933)
• Srebrny Krzyż Zasługi (24 grudnia 1928)
• Wielkopolski Krzyż Powstańczy (4 kwietnia 1958)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (1929)
• Krzyż Żelazny II klasy (Cesarstwo Niemieckie)

Życie prywatne

Był synem Jana i Teresy z domu Księżopolskiej (Xiężopolskiej). Ożenił się z Anielą Palacz. Mieli trzy córki: Alicję, Annę i Krystynę oraz syna Jana, straconego w 1944 z wyroku Polskiego Państwa Podziemnego.