Tadeusz Gadomski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
malarz |
Tadeusz Gadomski (ur. 1867 w Krakowie, zm. 1952 w Świdnicy) – polski malarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Walerego Gadomskiego, wziętego krakowskiego rzeźbiarza. Studia rozpoczął w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Jana Matejki. Naukę kontynuował w Monachium. Przebywał też w Paryżu i we Włoszech.
Pracował jako rysownik w piśmie "Diabeł". W wieku 24 lat w Krakowie poślubił aspirującą aktorkę Helenę Zielińską, która szybko znudziła się jednak mężem i wdała się w romans z kolegą ze swojego zespołu aktorskiego. Gdy Gadomski odkrył romans, żona uciekła z domu i wyjechała do Poznania, gdzie również grała, ale kilka razy wracała do męża i go porzucała. Następnie trafiła do zespołu Jana Reckiego, z którym występowała we wschodniej Galicji i tam również nawiązała romans, z żonaty chórzystą. Gdy w 1897 r. grupa przyjechała na występy do Krakowa, Gadomski usiłował namówić żonę do powrotu do siebie, ta jednak odmówiła. Wkrótce potem Gadomski wdał się w bójkę z kochankiem żony, w trakcie której kilkukrotnie pchnął go nożem, na skutek czego ten zmarł. Ława przysięgłych uznała, że Gadomski był w chwili zabójstwa niepoczytalny i na tej podstawie sąd uniewinnił go od zarzutu zabójstwa[1].
Po I wojnie światowej osiadł w Wilnie. Był członkiem Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Sztuk Plastycznych.
Malował głównie portrety, sceny religijne i rodzajowe oraz pejzaże[1]. Był autorem rysunkowego portretu Kornela Ujejskiego, znanego z litografii A. Pruszyńskiego. Swoje prace wystawiał w latach 1929, 1931-1935, 1940. Po wojnie osiadł w Świdnicy, gdzie – już jako nestor polskiego malarstwa – brał udział w lokalnych przedsięwzięciach kulturalnych.
W świdnickiej katedrze znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej jego autorstwa[1].
Zmarł w lutym 1952 r.[1]
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 1887 - nagroda Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych za pracę Głowa z natury.
- 1888 - nagroda Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych za rysunek aktu akademickiego.
Wystawy zbiorowe[edytuj | edytuj kod]
- 1948 - I Wystawa Plastyków Świdnickich (powojenna, urządzona w salach Klubu Kupieckiego).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Agnieszka Dobkiewicz, Kryminalne historie z dolnośląskich nekropolii. Zabił kochanka żony, był uczniem Jana Matejki [online], walbrzych.wyborcza.pl, 1 listopada 2023 [dostęp 2023-11-02] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pegaz nad Świdnicą, Almanach świdnickiej kultury 1945-2000, praca zbiorowa pod red. Jacka Czarnika, Część pierwsza - Artyści, wyd. Urząd Miejski w Świdnicy, Świdnica 2001