Tadeusz de Thun

Tadeusz de Thun
	; Tadeusz de Thun w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia	11 października 1897 ; Kodłutowo
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1974 ; Londyn
	Poseł na Sejm IV kadencji (II RP)
Okres	od 1935; do 1938
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz de Thun (ur. 11 października 1897 w Kodłutowie, zm. 20 kwietnia 1974 w Londynie) – polski rolnik, ziemianin, działacz społeczny, polityk, poseł na Sejm w II RP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Wincentego (1852–1920) i Jadwigi z Wiśniewskich. Miał siostrę Zofię (ur. 1893) i brata Jana Stanisława (1896–1948). Ukończył gimnazjum Edwarda Ronthalera w Warszawie i studia rolnicze w SGGW. W czasie I wojny światowej służył w I Brygadzie Legionów Polskich (1915–1917). W latach 1918–1921 w Wojsku Polskim, w 2 Pułku Ułanów Grochowskich, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej^[1]. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 kl.

Po wojnie pracował jako członek wydziału powiatowego, rady powiatowej i zarządu okręgowego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych (TOiKR), będąc oficerem rezerwy. Był wiceprezesem oddziału rawskiego Związku Ziemian. Po śmierci ojca przejął majątek Kodłutowo, w gminie Raciąż.

15 kwietnia 1928 ożenił się z Anną Korolec h. Prus II (1900–1961), której pierwszym mężem był hr. Włodzimierz Jerzy Dąmbski (1887–1941), wnuk Gustawa Dąmbskiego – porucznika wojsk polskich w powstaniu listopadowym i posła na sejm berliński^[2].

W latach 30. mieszkał w Zabłociu. W 1935 został posłem IV kadencji (1935–1938) wybranym z listy państwowej 14 833 głosami z okręgu nr 14 (powiaty: skierniewicki, grójecki i rawsko-mazowiecki). Pracował w komisji regulaminowej^[3]^[4].

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej 1939. Wojna rozdzieliła Tadeusza i jego żonę. Wyemigrował z kraju, najpierw do Francji, a następnie do Anglii, żona pozostała w kraju.

Zmarł na emigracji w Londynie i tam jest pochowany.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2231^[5]
Krzyż Niepodległości (3 czerwca 1933)^[6]
Srebrny Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)^[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kolekcja VM ↓, s. 4.
↑ Tadeusz de Thun w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-06-02].
↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 120.
↑ Biblioteka Sejmowa – Parlamentarzyści RP: Tadeusz de Thun. [dostęp 2012-06-02].
↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 340 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

de Thun Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.90-8565 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-02].
Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 751. [dostęp 2020-12-06].

[CITEREFKolekcja_VMs._4-1] Kolekcja VM ↓, s. 4.

[M-2] Tadeusz de Thun w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-06-02].

[S-3] Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 120.

[BS-4] Biblioteka Sejmowa – Parlamentarzyści RP: Tadeusz de Thun. [dostęp 2012-06-02].

[CITEREFKolekcja_VMs._1-5] Kolekcja VM ↓, s. 1.

[6] M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[7] M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 340 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]