Talking Book

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Talking Book
Wykonawca albumu studyjnego
Stevie Wonder
Wydany

27 października 1972

Nagrywany

1972

Gatunek

soul, funk

Długość

43:26

Wydawnictwo

Tamla

Producent

Stevie Wonder,
Robert Margouleff,
Malcolm Cecil

Oceny
Album po albumie
Music of My Mind
(1972) 		Talking Book
(1972) 		Innervisions
(1973)
Single z albumu Talking Book
  1. „Superstition”
    Wydany: październik 1972
  2. „You Are the Sunshine of My Life”
    Wydany: marzec 1973

Talking Book – piętnasty album Stevie Wondera, który wydany został 27 października 1972[1]. Utwór otwierający album „You Are the Sunshine of My Life” dotarł do 1. miejsca na liście Billboardu Hot 100[2] i na Easy Listening[3], co w późniejszym czasie zaowocowało zdobyciem przez Wondera jego pierwszej nagrody Grammy w kategorii najlepszego śpiewu męskiego w muzyce pop. Także pierwszy singiel z płyty długogrającej „Superstition” znalazł się na szczycie zestawienia Hot 100[4]. Za ten utwór muzyk otrzymał dwie nagrody Grammy – w kategorii najlepsza piosenka Rhythm & Blues oraz najlepszy śpiew męski R&B. Były to dla Wondera pierwsze statuetki Grammy jakie otrzymał on w swojej karierze[5].

Proces produkcji[edytuj | edytuj kod]

Płyta Talking Book, wydana w przerwie między publikacją wydawnictw Music of My Mind i Innervisions, była pierwszym longplejem, w którego przypadku wytwórnia Motown pozwoliła muzykowi na większą swobodę artystyczną[6]. W nagraniu płyty Wondera wspierali Jeff Beck, Ray Parker Jr., David Sanborn oraz Buzz Feiten[7]. Charakter albumu określony został grą Wondera na instrumentach klawiszowych, szczególnie na użytym przezeń syntezatorze. Efektem tego utwory zawarte na płycie nabrały zabarwienia funky, a szczególnie kompozycja „Maybe Your Baby”[8]. Dzięki zastosowaniu w piosence „Superstition” klawinetu Hohnera (model C), utwór stał się jednym z najpopularniejszych, w których wykorzystano ten instrument[9].

Duet producencki Robert Margouleff i Malcolm Cecil zastosowali podczas nagrań unikalną technikę rejestrując wielowarstwowo grę na instrumentach takich jak klawinet, elektryczne pianino Fender Rhodes oraz syntezatory Arp i Mooga w miejsce orkiestry smyczkowej, która do tej pory była powszechna podczas realizacji materiału. Album Talking Book swoje charakterystyczne brzmienie zawdzięcza tej nowatorskiej kombinacji[10].

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Źródło[11]
Na wszystkich nagraniach głównym wokalistą jest Stevie Wonder.

Nr Tytuł utworu Muzyka/TekstInstrumentyŚpiewDługość
1.„You Are the Sunshine of My Life”WonderScott Edwards (bas)
Daniel Ben Zebulon (kongi)
Wonder (Fender Rhodes, bębny)		G. Barley/J. Gilstrap/L. Groves2:59
2.„Maybe Your Baby”WonderRay Parker Jr. (gitara)
Wonder (klawinet, bębny, Moog)		6:50
3.„You and I (We Can Conquer the World)”WonderWonder (fortepian, syntezator)4:38
4.„Tuesday Heartbreak”WonderWonder (Fender Rhodes, klawinet, bębny, Moog)
David Sanborn (saksofon)		D. Williams/S. Brewer3:02
5.„You've Got It Bad Girl”Wonder/Yvonne WrightDave Sanborne (saksofon)
Daniel Ben Zebulon (kongi)
Wonder (syntezator, Fender Rhodes, bębny, Moog)		D. Williams/S. Brewer4:58
6.„Superstition”WonderTrevor Laurence (saksofon)
Steve Madaio (trąbka)
Wonder (klawinet, bębny, Moog)		4:26
7.„Big Brother”WonderWonder (klawinet, harmonijka, bębny, Moog)3:33
8.„Blame It on the Sun”Wonder/Syreeta WrightWonder (fortepian, bębny, Moog, syntezator)J. Gilstrap/L. Groves3:25
9.„Lookin' for Another Pure Love”Wonder/S. WrightBuzzy Feton (gitara)
Jeff Beck (gitara)
Wonder (Fender Rhodes, bębny, Moog)		D. Wilson/L. Harvin/S. Brewer4:43
10.„I Believe (When I Fall in Love It Will Be Forever)”Wonder/Y. WrightWonder (fortepian, klawinet, bębny, Moog)4:52
43:26

Przyjęcie przez krytykę[edytuj | edytuj kod]

Oceny profesjonalne
Źródło Ocena
AllMusic 5/5 gwiazdek
Robert Christgau A[12]
Billboard pozytywna[13]
Rhapsody pozytywna[14]
Rolling Stone pozytywna (1973)[15]
Yahoo! Music pozytywna[16]

Kiedy album trafił do sklepów w 1972, po tym jak Wonder odbywał tournée wraz z brytyjskim zespołem The Rolling Stones, Talking Book okazał się sukcesem, docierając do miejsca 3. na Billboard 200 w listopadzie 1972[17]. Wydawnictwo było także pierwszym albumem Wondera które wspięło się na szczyt listy Billboardu Top R&B Albums, gdzie pozostało przez trzy tygodnie[18]. Muzyk zdobył trzy statuetki za Talking Book na 16. ceremonii rozdania nagród Grammy – w kategorii Best Male Pop Vocal Performance za utwór „You Are the Sunshine of My Life” oraz Best Male R&B Vocal Performance i Best R&B Song za „Superstition”[5].

W rankingu 500 albumów wszech czasów amerykańskiego czasopisma Rolling Stone opublikowanym w 2012, album sklasyfikowany został na pozycji 90.[19].

Polski serwis muzyczny RMFon.pl w biografii Wondera napisał z kolei o albumie:

Płyta Talking Book jest do dziś uważana za jeden z najważniejszych i najmocniejszych albumów R&B – nie brakuje tam przestrzeni, futurystycznych eksperymentów z elektroniką, do tego po mistrzowsku wyprodukowany[20].

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

  • 24 listopada 2014 prezydent USA Barack Obama przyznał, że album Talking Book Wondera był pierwszą płytą, którą kupił w życiu. Dodał wówczas: „Miałem 10, może 11 lat, i kupiłem ją za kieszonkowe, którego miałem niewiele.”[21][22][23].

Pozycje na listach[edytuj | edytuj kod]

Kraj Lista (1972/1973) Pozycja
Kanada RPM Albums Chart 12[24]
Francja SNEP 9[25]
Włochy Hit Parade Italia 16[26]
Japonia Oricon 44[27]
Norwegia VG-Lista 24[28]
Wielka Brytania UK Singles Chart 16[29]
Stany Zjednoczone Billboard 200 3[17]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stevie Wonder – Talking Book. discogs.com. [dostęp 2014-11-27]. (ang.).
  2. ↑ The Hot 100: Stevie Wonder. billboard.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  3. ↑ Adult Contemporary: Stevie Wonder. billboard.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  4. ↑ The Hot 100: Stevie Wonder. billboard.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  5. ↑ a b Stevie Wonder: Past GRAMMY Awards. grammy.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  6. ↑ David O'Donnell: Stevie Wonder, Talking Book, Review. bbc.co.uk, 2008. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  7. ↑ Mark Ribowsky: Signed, Sealed, and Delivered: The Soulful Journey of Stevie Wonder. John Wiley & Sons, 2010-03-25, s. 214. ISBN 978-0-470-58881-9. [dostęp 2014-11-28].
  8. ↑ Shawn Perry: Talking Book: Stevie Wonder. vintagerock.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  9. ↑ George Chesterton: In praise of the clavinet. newstatesman.com, 2012-10-05. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  10. ↑ Unique musical production technique: TONTO. erictb.info. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  11. ↑ Stevie Wonder – Talking Book. discogs.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  12. ↑ Robert Christgau: The Christgau Consumer Guide. robertchristgau.com, 1973-03. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  13. ↑ Talking Book, Stevie Wonder. superseventies.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  14. ↑ Sarah Bardeen: Talking Book by Stevie Wonder. rhapsody.com. [dostęp 2014-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. (ang.).
  15. ↑ Vince Aletti: Talking Book, Stevie Wonder. rollingstone.com, 1973-01-04. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  16. ↑ John Quaintance: Stevie Wonder, Reviews. webcitation.org (archiwizacja Yahoo! Music). [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  17. ↑ a b Dafydd Rees, Luke Crampton: Q Rock Stars Encyclopedia. Londyn: Dorling Kindersley, 1999, s. 1082. ISBN 0-7513-1113-8.
  18. ↑ James E. Perone: The Sound of Stevie Wonder: His Words and Music. Greenwood Publishing Group, 2006, s. 47. ISBN 978-0-275-98723-7. [dostęp 2014-11-28].
  19. ↑ 500 Greatest Albums of All Time: Stevie Wonder, 'Talking Book'. rollingstone.com, 2012-05-31. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  20. ↑ Stevie Wonder. rmfon.pl. [dostęp 2014-11-28]. (pol.).
  21. ↑ USA: Meryl Streep wśród odznaczonych Prezydenckim Medalem Wolności. pap.pl, 2014-11-25. [dostęp 2014-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (pol.).
  22. ↑ Dave Boyer: Obama bestows Medal of Freedom on 19, including Stevie Wonder, Meryl Streep. washingtontimes.com, 2014-11-24. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  23. ↑ Kieran Corcoran: Stevie Wonder, Meryl Streep, Tom Brokaw and Ethel Kennedy among 19 Presidential Medal of Freedom recipients at White House ceremony. dailymail.co.uk, 2014-11-24. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  24. ↑ RPM - Top Albums/CDs - Volume 19, No. 16, June 02 1973. collectionscanada.gc.ca. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  25. ↑ Les Albums (CD) de 1973 par InfoDisc. infodisc.fr. [dostęp 2014-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-27)]. (fr.).
  26. ↑ Top Annuali Album - 1973. hitparadeitalia.it. [dostęp 2014-11-28]. (wł.).
  27. ↑ Oricon Album Chart Book: Complete Edition 1970-2005. Roppongi, Tokyo: Oricon Entertainment, 2006. ISBN 4-87131-077-9.
  28. ↑ Stevie Wonder - Talking Book (album). norwegiancharts.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
  29. ↑ Stevie Wonder. officialcharts.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Stevie Wonder
Albumy Studyjne
Albumy koncertowe
Ścieżki dźwiękowe
Kompilacje
Single w Top Ten
Współpraca

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Talking_Book&oldid=70529995”