Tartus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tartus
‏طرطوس‎
Ilustracja
Widok na Tartus z charakterystyczną promenadą nad morzem
Herb
Herb
Państwo

 Syria

Muhafaza

Tartus

Burmistrz

Wahib Hasan Zajn ad-Din

Populacja (2008)
• liczba ludności


118 000

Nr kierunkowy

43

Położenie na mapie Syrii
Mapa konturowa Syrii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Tartus”
Ziemia34°53′N 35°53′E/34,883333 35,883333
Strona internetowa

Tartus (arab. ‏طرطوس‎) – miasto portowe w zachodniej Syrii nad Morzem Śródziemnym, siedziba muhafazy Tartus.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W przeszłości był ośrodkiem w Hrabstwie Trypolisu. W II połowie XX wieku stał się drugim, obok Latakii, regionalnym centrum gospodarczym[1]. W 1966 został stolicą prowincji[2].

Tartus ma szczególne znaczenie dla syryjskich alawitów, którzy w 1990 stanowili 70% populacji miasta[1][3]. Po wybuchu wojny domowej przeciwko rządom Baszszara al-Asada w 2011 w Tartusie i regionie mieszkańcy w większości opowiedzieli się za utrzymaniem rządów partii Baas i nie brali udziału w antyrządowych wystąpieniach[4].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Głównym zabytkiem jest dawny kościół Naszej Pani z Tortosy zbudowany na początku XIII wieku przez krzyżowców, w stylu łączącym styl romański z wczesnym gotykiem. Świątynia stanowiła równocześnie warownię i była częścią twierdzy, która od XII wieku była główną fortecą templariuszy w Ziemi Świętej. Jest najlepiej zachowanym[5] kościołem z okresu wypraw krzyżowych. Obecnie znajduje się tu muzeum archeologiczne z kolekcją fenickich i rzymskich sarkofagów oraz wizerunków Baala.

Baza morska[edytuj | edytuj kod]

Tartus
Ilustracja
Państwo

 Syria

Miejscowość

Tartus

Kod taktyczny

720 ПМТО

Rodzaj bazy

baza morska

Historia
Używana od

1977

Dane taktyczne
Liczba żołnierzy

1700 (w 2015)

Personel bazy

100+ osób

Bazująca broń

obrona przeciwlotnicza

Użytkownicy
 MW Rosji

Port Tartus był punktem bazowania Marynarki Wojennej ZSRR na wybrzeżu Morza Śródziemnego, na podstawie umowy z 1971 roku z rządem Syrii[6]. W tym celu w 1977 roku sformowano tam dywizjon okrętów pomocniczych, a w 1984 stworzono punkt zabezpieczenia materiałowo-technicznego[6]. Obejmuje on (od 1991 roku) trzy nabrzeża pontonowe i jednostkę warsztatową[6]. Po rozpadzie ZSRR sukcesorem stała się Rosja, lecz w okresie 1996–2007 punkt nie był wykorzystywany[6]. Obecnie znajduje się tu baza Marynarki Wojennej FR, personel bazy liczył około 100 osób w 2012[7]. We wrześniu 2015 w bazie dyslokowanych było powyżej 1700 żołnierzy[8][9]. Obecnie funkcjonowanie bazy jest usankcjonowane umową Rosja-Syria[10][11]. W 2016 roku ogłoszono o przekształceniu punktu bazowania w bazę morską i zainstalowano tam rosyjskie rakiety przeciwlotnicze[6]. W drugiej dekadzie XXI wieku Rosja ponownie zintensyfikowała swoją obecność wojskową w tym rejonie, a znaczenie bazy wzrosło wraz z zaangażowaniem militarnym Rosji od 2015 roku w wojnie w Syrii[6].

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 5. ISBN 978-1-84885-760-5.
  2. van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 182. ISBN 978-1-84885-760-5.
  3. van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I.B. Tauris, 2011, s. 183. ISBN 978-1-84885-760-5.
  4. Lesch D.: Syria. The Fall of the House of Assad. New Haven & London: Yale University Press, 2012.
  5. Stephen O'Shea: Morze Wiary – islam i chrześcijaństwo w świecie śródziemnomorskim doby średniowiecza. Wyd. I. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS, 2009, s. 162. ISBN 978-83-7510-087-7.
  6. a b c d e f Krzysztof Kubiak, Syryjski ekspres, „Raport - Wojsko Technika Obronność” nr 04/2017, s.46-53, ISSN 1429-270X
  7. Rosja boi się o swoich obywateli w Syrii i szykuje wielką operację. wiadomosci.wp.pl, 2012-06-21. [dostęp 2012-06-21].
  8. СМИ: В сирийском Тартусе находятся 1700 российских солдат / ГОРДОН, gordonua.com [dostęp 2018-11-07].
  9. Разговор по прямому поводу – Газета Коммерсантъ № 172 (5682) от 21.09.2015, kommersant.ru [dostęp 2018-11-07].
  10. Соглашение между Российской Федерацией и Сирийской Арабской Республикой о расширении территории пункта материально-технического обеспечения Военно-Морского Флота Российской Фе..., docs.cntd.ru [dostęp 2018-11-07].
  11. Новости ∙ Документы ∙ Президент России, kremlin.ru [dostęp 2018-11-07] (ros.).