Przejdź do zawartości

Teatr San Carlo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teatr San Carlo
Teatro di San Carlo
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Region

 Kampania

Miejscowość

Neapol

Adres

Via San Carlo, 98, 80132 Napoli NA, Włochy

Typ budynku

gmach operowy

Styl architektoniczny

neoklasycyzm

Architekt

Antonio Medrano

Fundator

król Neapolu i Sycylii Karol VI

Rozpoczęcie budowy

3 kwietnia 1737 r.

Ukończenie budowy

listopad 1737 r.

Zniszczono

13 lutego 1816 r.

Odbudowano

12 stycznia 1817

Położenie na mapie Neapolu
Mapa konturowa Neapolu, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Teatr San Carlo”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Teatr San Carlo”
Położenie na mapie Kampanii
Mapa konturowa Kampanii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Teatr San Carlo”
Ziemia40°50′14,6″N 14°14′59,2″E/40,837389 14,249778
Strona internetowa

Teatr San Carlo (wł. Teatro di San Carlo) – najstarszy gmach operowy Włoch, otwarty 4 listopada 1737 r.[1]. Znajduje się w Neapolu[1], obok Piazza del Plebiscito[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

3 kwietnia 1737 r.[1] król Karol III Burbon[2] zleca wybudowanie wielkiego teatru operowego w Neapolu architektowi Giovanniemu Antonio Medrano[1][2], hiszpańskiemu pułkownikowi brygadierowi stacjonującemu w Neapolu[2] oraz Angelo Carasale, ówczesnemu dyrektorowi Teatru San Bartolomeo[2], aby zastąpić Teatr San Bartolomeo, znacznie mniejszy[1] i umieścić w mieście symbol swojej władzy królewskiej[2]. Został on ukończony w około siedem miesięcy[1][2] przy koszcie 75 tysięcy dukatów[2].Projekt Medrano przewidywał salę o długości 28,6 metra i szerokości 22,5 metra, z 184 lożami, w tym lożami na proscenium, rozmieszczonymi w sześciu rzędach oraz lożą królewską zdolną pomieścić dziesięć osób, co dawało łącznie 1379 miejsc[2]. Wnętrze było utrzymane w kolorze ciepłego złota, a nad portalem widniał herb królewski[1].

Działalność Teatru San Carlo rozpoczęła się 4 listopada 1737 roku premierą opery Achille in Sciro (Achilles na Skyros)[1] Pietra Metastasia, z muzyką Domenico Sarro i „dwoma baletami w przerwie” stworzonymi przez Francesco Aquilante; scenografia była autorstwa Pietra Righini[2]. Zgodnie ze zwyczajem epoki, Achillesa zagrała kobieta, Vittoria Tesi, zwana „la Moretta”, towarzyszyła jej pierwsza sopranistka Anna Peruzzi, zwana la Parrucchierina, oraz tenor Angelo Amorevoli[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Marian B. Michalik, Marian B. Michalik, Jolanta M. Michasiewicz, Kronika opery, Warszawa: "Kronika", 1993, s. 30, ISBN 978-83-900331-7-4 [dostęp 2024-08-17] (pol.).
  2. a b c d e f g h i j k La storia - Teatro di San Carlo [online], 8 maja 2023 [dostęp 2024-08-17] (wł.).