Teishin

Teishin

Data i miejsce urodzenia	1798 Nagaoka
Data śmierci	1872
Szkoła	sōtō
Nauczyciel	Ryōkan Taigu
Zakon	zen

Teishin (jap. 貞心; ur. 1798; zm. 1872) – japońska mniszka zen szkoły sōtō, poetka.

Życiorys

Pochodziła z rodziny samurajskiej. Urodziła się w mieście Nagaoka.

Została wydana za mąż w wieku lat 18, jednak po owdowieniu postanowiła zostać mniszką buddyjską. Wędrowała po kraju, żebrząc o jedzenie. Kiedy usłyszała o mistrzu Ryōkanie Taigu (1758–1831) i jego prostej, autentycznej praktyce, postanowiła go odwiedzić. Pragnęła, aby udzielił jej wskazówek dotyczących jej poezji.

W krótkim czasie zakochała się w nim romantycznie i zmieniła także swoją praktykę na zen. Formalnie została jego uczennicą w 1826 r. Ryōkan oferował jej trening zarówno zenu jak i pisania poezji. Równocześnie sam zakochał się w niej niezwykle głęboko.

Ten nadzwyczajny, emocjonalny związek znalazł odzwierciedlenie i został przechowany w ich poezji, która wyraża ich głęboką, romantyczną i emocjonalną miłość. Teishin zebrała potem i opublikowała tom poezji Ryōkana zatytułowany Krople rosy na liściu lotosu.

Po ich pierwszym spotkaniu napisała wiersz:

Zdziwiona czy to jest sen, Jestem przepełniona radością. Nie budźcie mnie, jeśli to jest sen. Pozostawcie mnie, proszę, w tej radości na zawsze

Podczas gdy uczniowie mistrzów zen praktykują, aby być przebudzeni z naszych złudzeń, Teishin - zdając sobie sprawę z ułudy pragnie podążać tą drogą dalej.

Odpowiedź Ryōkana jest odpowiedzią mistrza zen:

Drzemiąc w krainie snów, Mówiąc o tym śnie. Dlaczego nie umieścić naszego snu W strumieniu wieczności

Ryōkan umieszcza ich związek w sferze wieczności, jak czynią w nauczaniu mistrzowie zen, aby uczniowie zobaczyli pojawiające się fenomeny w kontekście nietrwałości i zanikania, a także, aby zobaczyli to, co nie powstaje i nie zanika. Wiersz Ryōkana jest więc instrukcją: nie postrzegaj tej miłości w sposób dualistyczny, z osobistej perspektywy. Zamiast tego, pozwól jej płynąć w bezkresnej i wiecznej przestrzeni. Miłość istnieje bez przylegania, lgnięcia do niej.

Przez niektórych badaczy ich związek był uważany za nieseksualny, przez innych – jako pełny związek miłosny, gdyż niektóre wiersze Teishin wyrażają także jej pożądanie i zmaganie się ze ślubowaniami mnisimi.

Z biegiem czasu Teishin wyzwoliła się całkowicie ze swoich wątpliwości, martwienia się plotkami o ich związku i z tego, co jest poprawne, a co nie. Skonfrontowała się ze swoimi najgłębszymi i najprawdziwszymi intencjami i przełamała się przez przeszkody i znalazła swoją wolność. Dzięki mocnej praktyce zen, którą cały czas utrzymywała, osiągnęła oświecenie. Jasno zobaczyła, że ich związek był naprawdę transcendentny i mimo plotek i negatywnych osądów ze strony innych, było to ostatecznie jej własne doświadczenie i musiała tą drogą kroczyć.

Gdy Ryōkan był bliski śmierci, Teishin czuwała przy nim. Napisała wtedy wiersz:

Uważa się, że my - mnisi Przezwyciężyliśmy poziom Życia i śmierci – Jednak nie mogę unieść Smutku naszego rozdzielenia

Nauki Ryōkana wykazują, że miłość nie jest całkowicie nieobecna w naukach mistrzów zen.

Miłość jest natomiast wyrażana jasno i otwarcie w naukach mistrzyń zen. Dlatego ich nauki są tak odpowiednie dla praktykujących zen na Zachodzie, którzy są przeważnie w różnych związkach, także rodzinnych.

Bibliografia

• Grace Schireson: Zen Women. Beyond Tea Ladies, Iron Maidens, and Macho Masters. Boston: Wisdom Publications, 2009, s. 179–182. ISBN 978-0-86171-475-9.