Teofil Orłowski
| Data i miejsce urodzenia |
10 listopada 1893 |
|---|---|
| Data śmierci |
1945 |
| Zawód, zajęcie |
chemik, fotograf, publicysta |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
| |
Teofil Feliks Orłowski (ur. 10 listopada 1893 w Fabianowie, zm. 1945) – pierwszy polski doktor fotochemii, fotograf, działacz społeczny, publicysta[1][2][3][4][5]. Dyrektor do spraw technicznych Fabryki płyt, błon i papierów fotograficznych Alfa w Bydgoszczy[1][6]. Współtwórca oraz redaktor prowadzący Nowości Fotograficznych[1][6]. Członek rzeczywisty Polskiego Towarzystwa Fotograficznego[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Teofil Feliks Orłowski ukończył gimnazjum klasyczne w Ostrowie Wielkopolskim[1]. W 1919 roku ukończył studia chemiczne w Lipsku[1]. Od 1919 roku kontynuował studia chemiczne w Poznaniu, które ukończył w 1923 – w międzyczasie (1919–1921) odbywał służbę wojskową w Wojsku Polskim[1]. W 1925 roku został doktorem filozofii w zakresie chemii fizycznej (Uniwersytet Poznański)[1]. Od 1922 do 1927 roku był asystentem w poznańskim Zakładzie Chemii Fizycznej, w tym samym czasie był pracownikiem Fabryki płyt fotograficznych Ewi w Poznaniu[1]. W 1927 roku podjął pracę w firmie Stafra, jako główny chemik firmy[1]. W latach 1928–1939 był dyrektorem do spraw technicznych w Fabryce płyt, błon i papierów fotograficznych Alfa w Bydgoszczy[1][2][7]. W 1935 roku reprezentował Polskę w IX Międzynarodowym Kongresie Fotografii Naukowej i Stosowanej w Paryżu[1].
Teofil Feliks Orłowski był członkiem Towarzystwa Przyrodników Polskich, Polskiego Towarzystwa Chemików oraz członkiem rzeczywistym Polskiego Towarzystwa Fotograficznego[1]. W latach 1928–1939 był współtwórcą oraz redaktorem prowadzącym Nowości Fotograficznych – ilustrowanego czasopisma o tematyce fotograficznej, wydawanego dwa razy rocznie, staraniem Fabryki płyt, błon i papierów fotograficznych Alfa w Bydgoszczy[1][2][6][4]. Kontynuował działalność publicystyczną pisząc artykuły między innymi do ilustrowanego miesięcznik o tematyce fotograficznej – Polskiego Przeglądu Fotograficznego oraz miesięcznika fotograficznego Światłocień[1][2][3].
Od 1944 roku Teofil Feliks Orłowski aresztowany przez Niemców, przebywał w obozach koncentracyjnych w Stutthof oraz w Buchenwald[1]. Zmarł (zamordowany) w 1945 roku[1][2][5].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (31 stycznia 1939)[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Teofil Orłowski | Muzeum Stutthof w Sztutowie [online], web.archive.org, 12 października 2019 [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-12].
- ↑ a b c d e Orłowski Teofil Feliks (1893–1945) – foto-info.pl – wystawy fotograficzne – konkursy fotograficzne – fotografia artystyczna – szkoły fotograficzne [online], web.archive.org, 12 października 2019 [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-12].
- ↑ a b Ignacy Płażewski – Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii. Wydawca – Państwowy Instytut Wydawniczy (1982), str. 198, 254, 255, 375. ISBN 83-06-00100-1
- ↑ a b Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa [online], web.archive.org, 12 października 2019 [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-12].
- ↑ a b Bydgoszcz24.pl [online], web.archive.org, 12 października 2019 [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-12].
- ↑ a b c Nowości Fotograficzne. 1938, nr 2 (20) – Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa [online], web.archive.org, 12 października 2019 [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-12].
- ↑ Maszyny były drewniane | Gazeta Pomorska [online], web.archive.org, 12 października 2019 [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-12].
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 29, poz. 50 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.