Ożanka czosnkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Teucrium scordium)
Ożanka czosnkowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

jasnotowate

Rodzaj

ożanka

Gatunek

ożanka czosnkowa

Nazwa systematyczna
Teucrium scordium L.
Sp. pl. 2:565. 1753

Ożanka czosnkowa (Teucrium scordium L.) – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Obszar zwartego zasięgu obejmuje Afrykę Północną (Maroko, Tunezja, Etiopia), niemal całą Europę oraz znaczną część Azji (Azja Zachodnia, Syberia, Chiny, Pakistan, Kazachstan)[3]. W Polsce średnio pospolity[4]. Rośnie na nizinach[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kwiaty
Łodyga
Owłosiona, do 70 cm wysokości.
Liście
Podługowate, tępe, karbowane lub ząbkowane, siedzące, w nasadzie obejmujące łodygę.
Kwiaty
Grzbieciste, zebrane w 2-6-kwiatowe, oddalone od siebie nibyokółki. Przysadki dłuższe od kwiatów. Kielich dzwonkowaty, owłosiony. Ząbki kielicha jednakowe, kończyste. Korona kwiatu pozornie jednowargowa, jasnopurpurowa, długości 8-10 mm[6].
Owoc
Rozłupnia; rozłupki siatkowato dołkowane, długości około 1 mm.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na podmokłych łąkach i w rowach. Kwitnie w lipcu i sierpniu.

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Gatunek zróżnicowany na 4 podgatunki[7]:

  • Teucrium scordium subsp. glabrescens (Murata) Rech.f. - występuje w Afganistanie i Pakistanie
  • Teucrium scordium subsp. scordioides (Schreb.) Arcang. - rośnie od północno-zachodniej Afryki i południowo-wschodniej Europy na zachodzie po Chiny na wschodzie
  • Teucrium scordium subsp. scordium - występuje od środkowej Europy na zachodzie po Chiny na wschodzie
  • Teucrium scordium subsp. serratum (Benth.) Rech.f. - rośnie w Afganistanie, Iranie, Pakistanie i Himalajach

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[8] w grupie gatunków narażonych na wymarcie (kategoria zagrożenia: V). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-02].
  4. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  7. World Checklist of Selected Plant Families [dostęp 2013-12-14].
  8. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.