Thulin GA
.jpg) Poprzednik wodnosamolotu Thulin GA – Thulin G nr 15 eksponowany we Flygvapenmuseum w Malmslätt | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat konstrukcji drewnianej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
20 lipca 1918 |
| Lata produkcji |
1918 |
| Wycofanie ze służby |
1921 |
| Liczba egz. |
2 |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik Curtiss |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
17,2 m |
| Długość |
9,2 m |
| Wysokość |
3,65 m |
| Powierzchnia nośna |
53,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
1350 kg |
| Startowa |
1750 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
135 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Szwecja | |
Thulin GA – szwedzki wodnosamolot rozpoznawczy, zbudowany w 1918 roku w wytwórni lotniczej AB Thulinverken w celu zastąpienia utraconych w wypadkach maszyn Thulin G. Wyprodukowano dwa egzemplarze, które służyły w lotnictwie morskim Svenska marinen do 1921 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po utracie przez Svenska marinen w wypadkach lotniczych dwóch wodnosamolotów Thulin G, wydział marynarki odpowiadający za lotnictwo morskie (Marinens Flygväsende) zamówiło w wytwórni lotniczej AB Thulinverken dwie maszyny zastępcze[1][a]. Projekt samolotu, nazwanego później Thulin GA, został zmodyfikowany pod zabudowę mocniejszych jednostek napędowych – silników firmy Curtiss o mocy 147 kW (200 KM), których dwa egzemplarze zostały dostarczone AB Thulinverken przez Departament Marynarki Wojennej[1]. Formalne zamówienie zostało złożone na początku 1918 roku; 12 marca 1918 rozpoczęto prace nad rysunkami kadłuba, a pierwszy egzemplarz Thulin GA został ukończony 15 lipca tego roku[1]. Prototyp został oblatany 20 lipca 1918 roku przez pilota Nilsa Kindberga, który uszkodził maszynę z powodu jej niestabilności w locie (problemu tego nie udało się rozwiązać do końca służby)[1]. Pierwszy egzemplarz Thulina GA trafił następnie do naprawy, po czym został powtórnie oblatany 12 września; w międzyczasie, 13 sierpnia pierwszy lot odbyła druga maszyna[1]. Próby w locie obu Thulinów GA trwały do początków 1919 roku[1].
Użycie[edytuj | edytuj kod]
18 i 19 marca 1919 roku oba egzemplarze Thulin GA opuściły wytwórnię i zostały przekazane marynarce[1]. Maszyny otrzymały numery 16 i 17[1]. Pod koniec 1920 roku samolot z numerem 16 został wyposażony w silnik Benz o mocy 200 KM[1]. W trakcie rozpoczętych na początku grudnia testów, 10 stycznia 1921 roku samolot rozbił się podczas lotu próbnego w cieśninie Askrikefjärden niedaleko Sztokholmu, a w katastrofie zginęła załoga w składzie: porucznik pilot Sten G.S. Berthelson i obserwator Fritz Pettersson[1]. Maszyna ta została spisana ze stanu w kwietniu 1921 roku, natomiast druga, o numerze 17, uległa zniszczeniu w nocy z 5 na 6 sierpnia tego roku w pożarze w bazie marynarki w Galärvarvet[1]
Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Thulin GA był wodnosamolotem pływakowym w układzie dwupłatu[1]. Długość samolotu wynosiła 9,2 metra, a jego wysokość 3,65 metra[1]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 17,2 metra, a powierzchnia nośna 53,5 m²[1]. Masa własna samolotu wynosiła 1350 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1750 kg[1]. Napęd stanowił silnik Curtiss lub Benz o mocy 147 kW (200 KM)[1]. Prędkość maksymalna wynosiła 135 km/h[1]. W przeciwieństwie do Thulina G, model GA nie był uzbrojony[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W innym miejscu Forsgren 2022 ↓, s. 13 podaje, że w okresie poprzedzającym zamówienie maszyn Thulin GA utracono w katastrofie jeden egzemplarz Thulin G.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Forsgren: Swedish Military Airplanes 1911–1926. T. 68. Aeronaut Books, 2022, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-953201-57-7. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sylwetka samolotu Thulin G i GA w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2024-06-06]. (ros.).