Tlenek wanadu(IV)
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
VO | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
82,94 g/mol | ||||||||||||||
Wygląd |
ciemnoniebieskie ciało stałe | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||
|
Tlenek wanadu(IV), VO
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, połączenie tlenu i wanadu na IV stopniu utlenienia. Jest to ciemnoniebieskie ciało stałe o właściwościach amfoterycznych. Roztwarza się w kwasach nieutleniających, dając niebieski jon wanadylowy [VO]2+
, a z zasadami daje żółtobrązowe wanadany(IV) (dawn. podwanadany). Mają one budowę [V
4O
9]2−
przy niezbyt wysokim pH lub [VO
4]4−
przy wysokim pH[1].
Struktura
[edytuj | edytuj kod]W temperaturze pokojowej ma strukturę typu rutylu, zaburzoną występowaniem par V−V. Powyżej 70 °C zaburzenie to znika, a pojawienie się elektronów uwolnionych w wyniku zerwania wiązania V−V powoduje nagły wzrost przewodnictwa elektrycznego i podatności magnetycznej[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Norman N. Greenwood , Alan Earnshaw , Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 981–982, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).