Tomasz Błaszczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Błaszczyński
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1954
Poznań

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

dr hab.

Alma Mater

Politechnika Poznańska

Uczelnia

Politechnika Poznańska

Małżeństwo

Grażyna Błaszczyńska

Dzieci

Magdalena, Maciej

Tomasz Zbigniew Błaszczyński (ur. 12 kwietnia 1954 w Poznaniu) – polski nauczyciel akademicki Politechniki Poznańskiej w Instytucie Konstrukcji Budowlanych, dyplomowany konstruktor z królewskimi uprawnieniami międzynarodowymi, uprawnieniami europejskimi i pełnymi uprawnieniami polskimi, rzeczoznawca budowlany z Listy Centralnej Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego[1]; prof. nadzw. dr hab. Euro inżynier[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Błaszczyński urodził się 12 kwietnia 1954. Ojciec Jerzy Błaszczyński był prokuratorem wojewódzkim w Poznaniu, matka Maria Teresa z domu Mayer była ordynatorem Oddziału Zakaźnego – lekarzem pediatrą w Wojewódzkim Szpitalu Dziecięcym w Poznaniu.

W latach 1961-1969 uczęszczał Szkoły Podstawowej nr 27 w Poznaniu, w 1973 ukończył Państwowe Liceum Ogólnokształcące nr 3 w Poznaniu. W latach 1973-1978 studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Poznańskiej, kierunek konstrukcje budowlane. Od 1976 studiował indywidualnie w specjalności teorii konstrukcji.

Praca naukowa i dydaktyczna[edytuj | edytuj kod]

W 1978 ukończył z wyróżnieniem Politechnikę Poznańską[1]. W tym też roku rozpoczął pracę naukową na Politechnice Poznańskiej.

W 1987 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych Politechniki Poznańskiej. Za pracę doktorską Wpływ olejów mineralnych na współpracę stali i betonów przy obciążeniu statycznym uzyskał nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W 2009 otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych na Politechnice Wrocławskiej na podstawie pracy Konstrukcje żelbetowe poddane działaniu produktów ropopochodnych[3]. Od 2010 jest kierownikiem Pracowni Budownictwa Ogólnego w Zakładzie Budownictwa[1]. Od 2012 profesorem nadzwyczajnym Politechniki Poznańskiej[1]. W latach 2012-2016 był wicedyrektorem Instytutu Konstrukcji Budowlanych na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej. W latach 2016-2017 kierownik Katedry Budownictwa i Materiałów Budowlanych Politechniki Koszalińskiej. W tym samym czasie zajmował stanowisko profesora Politechniki Poznańskiej.

W roku 2013 został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej za wybitne zasługi dla oświaty i wychowania[4]. W trakcie Ogólnopolskiej Studenckiej Konferencji Budowlanej BUDMIKA w 2016 r., decyzją Komitetu Organizacyjnego i Studentów z całej Polski, uhonorowano go statuetką „Budmika” dla najpopularniejszego wśród młodzieży i najbardziej wspierającego ją profesora. W roku 2018 odebrał nagrodę J.M. Rektora za 40 lat pracy na Politechnice Poznańskiej[4]. Pełni funkcję Przewodniczącego Komisji Nauki oddziału poznańskiego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (kadencja 2016-2020)[5].

Jest autorem oraz współautorem 450 publikacji naukowych i ponad 220 ekspertyz naukowo-technicznych[4]. Obejmują one szeroki zakres zagadnień, wśród których wymienić należy: budownictwo ogólne i przemysłowe, konstrukcje budowlane, budynki wysokie, trwałość budowli i korozja materiałów budowlanych, diagnostyka budowli, metody badań wytrzymałościowych, technologia betonu, rewitalizacja obiektów zabytkowych, ekologia w budownictwie i budownictwo zrównoważone[3][1][6].

W roku 2018 został laureatem „Polskiego Herkulesa” – prestiżowego wyróżnienia w branży budowlanej, przyznawanego prezesom, menedżerom i właścicielom firm budowlanych, a także wybitnym polskim architektom, osobistościom świata nauki i edukacji budowlanej. Nagrodę przyznano mu za dotychczasową wyróżniającą się działalność naukową, dydaktyczną i ekspercką na rzecz edukacji młodych inżynierów budownictwa oraz za rozwój nowoczesnego budownictwa w Polsce[7].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Książki[8]
  • Tomasz Błaszczyński, Barbara Ksit, Bogumił Dyzman – Budownictwo zrównoważone z elementami certyfikacji energetycznej. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne
  • Tomasz Błaszczyński – Dachy. Podstawy projektowania i wykonawstwa. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne
  • Tomasz Błaszczyński, Leonard Runkiewicz Ekologia w budownictwie. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne
  • Tomasz Błaszczyński, Józef Jasiczak, Wiesław Buczkowski –Trwałe metody naprawcze w obiektach budowlanych.Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne
  • Tomasz Błaszczyński – Trwałe metody naprawcze w obiektach betonowych. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne
  • Tomasz Błaszczyński – Durability and repair of building structures. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne
Inne publikacje[3][6]
  • Korozja fizykochemiczna betonu
  • Wpływ produktów pochodzenia naftowego na betony
  • Concrete in contact with crude oil products
  • Wpływ oddziaływania olejów mineralnych na beton
  • Czy olej mineralny jest czynnikiem destrukcyjnym dla żelbetu?
  • Konstrukcje żelbetowe poddane działaniu produktów ropopochodnych
  • Destrukcja betonu pod wpływem produktów ropopochodnych
  • RC structures in crude oil environment
  • Kryteria oceny oddziaływania iniekcji gruntowych na grunt oraz wodę gruntową
  • Zabezpieczanie żelbetowych obiektów inżynierskich metodą hydrofobizacji
  • Przyczyny i skutki zmiany kosztów w trakcie realizacji inwestycji
  • Certyfikowane wysokościowce. Część 1, 2
  • Ekologiczne wieżowce

Prace projektowe[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Błaszczyński jest autorem lub współautorem ok. 80 prac projektowych i doświadczalno-konstrukcyjnych, w kraju (m.in. Wieża Sędziów na linii mety Toru Regatowego Malta w Poznaniu) i za granicą, głównie na terenie Wielkiej Brytanii (m.in. udział w projekcie Centralnej Giełdy i pierwszego w Europie więzienia Klasy A w mieście Milton Keynes). Za swoje projekty otrzymał puchar oraz nagrodę „Mister Budownictwa” w latach 1999 i 2000, a jeden z ostatnich obiektów, który współprojektował i którego realizację nadzorował, otrzymał nagrodę Ministra Infrastruktury za modernizację zabytkowego budynku Szatni - Łaźni w kat. „Modernizacja 2011” oraz nagrodę Generalnego Konserwatora Zabytków w kat. „Zabytek Zadbany 2012”[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1977 ożenił się z Grażyną z domu Wróblewską. Dzieci: Magdalena i Maciej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]