Przejdź do zawartości

Torbiel śliwek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zniekształcona śliwka (torbiel)
Torbel owoców śliwy tarniny
Mumia powstała z torbieli

Torbiel śliwek lub torbiel śliwy – grzybowa choroba roślin wywoływana przez grzyba Taphrina pruni[1].

Występowanie i szkodliwość

[edytuj | edytuj kod]

Występuje wyłącznie na śliwach (Pruni) i znana jest we wszystkich rejonach na świecie, w których uprawia się te rośliny. W Polsce występuje często, zwłaszcza w rejonach kraju o dużej ilości opadów. Częsta jest więc w rejonach podgórskich, gdzie uprawa śliw jest popularna. W dużym nasileniu występuje także w rejonach nadmorskich. Szczególne nasilenie choroby występuje w latach charakteryzujących się dużą wilgotnością i dużymi opadami[2].

Jest to choroba o dużej szkodliwości, porażone przez nią owoce są całkowicie bezużyteczne – nie nadają się ani do bezpośredniego spożycia, ani na przetwory[2]. Choroba występuje nie tylko na uprawianych odmianach śliw, ale także na dziko rosnącej śliwie tarninie[3].

Objawy

[edytuj | edytuj kod]

Choroba poraża niemal wyłącznie owoce. Tylko bardzo rzadko zdarza się, że ulegają jej także szczytowe części pędów. Pierwsze objawy choroby występują już w 3–4 tygodnie po kwitnieniu na zawiązkach owoców. Owoce te rosną szybciej niż normalne i ulegają bardzo dużym zniekształceniom. Są jaśniejsze, spłaszczone, wydłużone i wygięte oraz nie posiadają pestek, a ich miękisz jest skórzasty i niesmaczny. Takie zniekształcone owoce nazywane są torbielami. Na ich powierzchni pojawia się delikatny nalot. Jest to warstwa worków, w których wytwarzane są zarodniki. Torbiele stopniowo ciemnieją, potem gniją i opadają[1].

Ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Torbiele należy usuwać z drzew, wskazane jest także usuwanie ich z ziemi pod drzewami – powstające na nich zarodniki rozprzestrzeniają bowiem chorobę. Nie wystarczy to jednak – niezbędna jest ochrona chemiczna. Należy wykonać opryskiwanie drzew fungicydami. Wykonuje się to w fazie nabrzmiewania pąków oraz w fazie białego pąka. Zaleca się preparaty miedziowe (Miedzian) oraz dodynowe w podwyższonym stężeniu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Marek Grabowski: Choroby drzew owocowych. Kraków: Wyd. Plantpress, 1999. ISBN 83-85982-28-0.
  2. a b c Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 261, 262, ISBN 978-83-09-01077-7.
  3. Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.