Tranzschelia anemones
 Tranzschelia anemones na zawilcu | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Tranzschelia anemones |
| Nazwa systematyczna | |
| Tranzschelia anemones (Pers.) Nannf. Fungi Exsiccati Suecici: no. 839a (1939) | |
Tranzschelia anemones (Pers.) Nannf. – gatunek grzybów z rzędu rdzowców (Pucciniales)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tranzschelia, Tranzscheliaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten w 1800 r. opisał Christiaan Hendrik Persoon, nadając mu nazwę Puccinia anemones. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu w 1939 r. John Axel Nannfeldt[1].
Ma 13 synonimów. Niektóre z nich:
- Tranzschelia fusca (Wallr.) Dietel 1922
- Tranzschelia thalictri (Chevall.) Dietel 1922[2].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Tranzschelia anemones to pasożyt jednodomowy, którego cykl rozwojowy odbywa się na jednym gatunku żywiciela. W Polsce jest nim zawilec gajowy (Anemone nemorosa) i sasanka łąkowa (Pulsatilla pratensis). Jest też rdzą niepełnocyklową, wytwarzającą tylko spermogonia i telia. Spermogonia stożkowate, bez peryfiz, tworzące się pod kutykulą. Telia powstają pod epidermą. Teliospory powstają na trzonkach pojedynczo, są dwukomórkowe z poprzeczną przegrodą, łatwo rozpadające się, o brunatnych ścianach z gęstymi wyraźnymi brodawkami lub kolcami. Mają w każdej komórce po jednej porze rostkowej[3].
Tranzschelia anemones jest szeroko rozprzestrzeniony w Ameryce Północnej i Europie, występuje także w Azji[4]. Jest monofagiem. W Polsce jest dość częsty[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-09-18].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-09-18].
- ↑ a b Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Tranzschelia anemones [online], gbif.org [dostęp 2022-09-18].