Trznadel żółtogardły

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trznadel żółtogardły
Schoeniclus elegans
(Temminck, 1836)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

trznadle

Rodzaj

Schoeniclus

Gatunek

trznadel żółtogardły

Synonimy
  • Emberiza elegans Temminck, 1836[1][2]
  • Cristemberiza elegans (Temminck, 1836)[3]
  • Emberiza elegans ticehursti Sushkin, 1926[3]
Podgatunki
  • S. e. elegans (Temminck, 1836)
  • S. e. elegantula (Swinhoe, 1870)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Trznadel żółtogardły (Schoeniclus elegans)[5] – gatunek małego ptaka z rodziny trznadli (Emberizidae). Występuje w Azji Wschodniej. Nie jest zagrożony wyginięciem. W Polsce ma status uciekiniera z niewoli (kategoria E według Komisji Faunistycznej Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego)[6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Część systematyków zalicza trznadla żółtogardłego do rodzaju Emberiza[1][2]. Wyróżnia się dwa podgatunki S. elegans[1][2][7]:

  • S. e. elegans (Temminck, 1836)
  • S. e. elegantula (Swinhoe, 1870)

Proponowany podgatunek ticehursti (opisany znad rzeki Sidemi w południowej części Kraju Nadmorskiego) zsynonimizowano z podgatunkiem nominatywnym[7].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Poszczególne podgatunki zamieszkują[1][2][7]:

  • S. e. elegans – gniazduje we wschodniej Rosji, północno-wschodnich Chinach, Korei oraz na Cuszimie (południowo-zachodnia Japonia); zimuje głównie w Korei, południowej Japonii i południowo-wschodnich Chinach
  • S. e. elegantula – gniazduje od środkowych do południowo-wschodnich Chin

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje trznadla żółtogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako dość pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako prawdopodobnie stabilny[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Copete, J.L.: Yellow-throated Bunting (Emberiza elegans). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-10-04].
  2. a b c d F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Buntings. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-09]. (ang.).
  3. a b D. Lepage: Yellow-throated Bunting Emberiza elegans. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-01-27]. (ang.).
  4. a b Schoeniclus elegans, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Systematyka i nazewnictwo polskie: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Emberizidae Vigors, 1825 - trznadle - Old World buntings (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-09].
  6. Aneks. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce do 31.12.2021, lecz nie zaliczone do awifauny krajowej. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2023-01-27].
  7. a b c Yellow-throated Bunting (Emberiza elegans). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]