Trójkąt ostrzegawczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trójkąt bezpieczeństwa ustawiony za pojazdem

Trójkąt ostrzegawczy (trójkąt awaryjny, trójkąt bezpieczeństwa, trójkąt odblaskowy) − odblaskowy trójkąt ustawiany na drodze za zepsutym pojazdem albo zakładany z tyłu zepsutego pojazdu, aby zapobiec najechaniu na ten pojazd. Trójkąt ostrzegawczy wchodzi w Polsce w skład wyposażenia obowiązkowego pojazdu samochodowego z wyjątkiem motocykla jednośladowego[1].

W myśl Kodeksu drogowego (art. 50) postój pojazdu silnikowego lub przyczepy z powodu uszkodzenia lub wypadku należy sygnalizować w sposób następujący:

  • na autostradzie lub drodze ekspresowej – przez:
    • włączenie świateł awaryjnych pojazdu, a jeżeli pojazd nie jest w nie wyposażony, należy włączyć światła pozycyjne,
    • umieszczenie ostrzegawczego trójkąta odblaskowego w odległości 100 m za pojazdem; trójkąt ten umieszcza się na jezdni lub poboczu, odpowiednio do miejsca unieruchomienia pojazdu;
  • na pozostałych drogach:
    • poza obszarem zabudowanym – przez umieszczenie w odległości 30–50 m za pojazdem ostrzegawczego trójkąta odblaskowego i włączenie świateł awaryjnych; w razie gdy pojazd nie jest wyposażony w światła awaryjne, należy włączyć światła pozycyjne,
    • na obszarze zabudowanym – przez włączenie świateł awaryjnych, a jeżeli pojazd nie jest w nie wyposażony, należy włączyć światła pozycyjne i umieścić ostrzegawczy trójkąt odblaskowy za pojazdem lub na nim, na wysokości nie większej niż 1 m[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (§ 11 ust. 1 pkt 13) (Dz.U. z 2024 r. poz. 502)
  2. Dz.U. z 2022 r. poz. 988, z późn. zm.