Tu-155
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor | |
| Typ |
samolot eksperytmentalny |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Data oblotu |
15 kwietnia 1988 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1x Kuźniecow NK-88 2x Kuźniecow NK-8 |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
37,55 m |
| Długość |
47,90 m |
| Wysokość |
11,40 m |
| Masa | |
| Własna |
52000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
950 km/h |
| Prędkość przelotowa |
850 km/h |
| Pułap praktyczny |
11900 m |
| Zasięg |
2800 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
 ZSRR
| |
Tu-155 (ros. Ту-155) – zmodyfikowany Tu-154 używany w charakterze platformy testowej dla alternatywnych rodzajów paliwa lotniczego. Był to pierwszy eksperymentalny samolot na świecie napędzany ciekłym wodorem.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy lot Tu-155 odbył się 15 kwietnia 1988 roku. Pierwotnie samolot napędzany był ciekłym wodorem, lecz w roku 1989 przekonwertowano go na LNG. Loty doświadczalne planowano kontynuować do 1997 roku, lecz rozpad Związku Radzieckiego doprowadził do anulowania projektu. Obecnie samolot przechowywany jest w Porcie lotniczym Żukowskij.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Zewnętrznie do złudzenia przypominający Tu-154 od którego się wywodzi, Tu-155 posiada wyróżniający go szczegół w postaci elementu systemu wentylacji na ogonie (nad silnikiem nr. 2). Paliwo przechowywane było w tylnej części kadłuba w zbiorniku o pojemności 17,5m³. Napęd samolotu stanowił jeden silnik Kuźniecow NK-88 oraz dwa Kuźniecow NK-8.[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PSC «Tupolev» – Cryogenic aircraft [online], web.archive.org, 18 lutego 2013 [dostęp 2020-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-18].