Twierdzenie Bartle’a-Gravesa

Twierdzenie Bartle’a-Gravesa – w analizie funkcjonalnej, twierdzenie udowodnione przez R. G. Bartle’a i L.M. Gravesa w 1952, które mówi, że dla każdego suriektywnego operatora liniowego

$T\colon X\to Y$

pomiędzy przestrzeniami Banacha istnieje taka funkcja ciągła

$g\colon Y\to X,$

że

$T\circ g={\rm {id}}_{Y}.$

Teza twierdzenia nie zachodzi dla suriektywnych odwzorowań dwuliniowych.