Twierdzenie Nortona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Twierdzenie Nortona (także twierdzenie o zastępczym źródle prądu) – jedno z dwóch wariantów twierdzenia dotyczącego zastępczego źródła energii w obwodzie elektrycznym. Twierdzenie to wykorzystuje się często podczas rozwiązywania układów elektrycznych liniowych[1].

Treść twierdzenia[edytuj | edytuj kod]

Dowolny aktywny obwód liniowy można od strony wybranych zacisków AB zastąpić obwodem równoważnym złożonym z równolegle połączonego jednego idealnego źródła prądu o prądzie źródłowym równym prądowi w gałęzi ab przy zwarciu zacisków ab oraz jednej admitancji zastępczej tego obwodu pasywnego widzianej od strony wybranych zacisków AB[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stanisław Bolkowski: Teoria obwodów elektrycznych. Wyd. dziewiąte zmienione. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2008, s. 141-143. ISBN 978-83-204-3603-7.